Episode 5

[Verse 1]
Μεγαλώσαμε με κάγκουρες, ραπάδες και punkιδες
Στον δρόμο γελούσαν, μας λέγανε λευκούς αράπηδες
Γιάπιδες μας κοιτούσαν υποτιμητικά
Κανονικά θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για όλα αυτά
Παιδιά προβληματικά (ε), σκατά στα μυαλά (ε)
Τα λέσια, οι κομπίνες, δε θα παν πουθενά, έτσι λέγαν
Πώς σας φαίνεται μουνόπανα τώρα;
Που μεγαλώνουμε παιδιά σκληρά, γερά σε αυτή τη χώρα;
Είμαστε 'αντρες, με λόγο που μετρά και θερίζει
Το αίμα βράζει, δεν πήζει, ο βολεμένος σαπίζει
Όταν το σκάω όπου σκάω, σεβασμός μυρίζει
Άντε βλάκες, δρόμο τώρα, σε ρουφιάνους δε γυρίζει
Έχω μια αλήθεια κοφτερή, σαν λεπίδα διπλή
Εγώ δεν κόβω κοκαϊνη, εγώ τους κόβω στην στροφή
Έχω έναν νου υγιή, η ντρόγκα δεν είναι μόδα
Είναι ρόδα, όσοι ξεμπλέξαν τώρα πίνουν μόνο σόδα
Και μην τσαμπουκαλεύσε πολύ αν έχεις άκρες
Οι μάγκες στέκουν μόνοι, όχι με αλλονών τις πλάτες
Καλά κατάλαβες φίλε, γράφω για αντάρτες
Για die hard οπαδούς, όχι πελάτες

[Verse 2]
Λένε μας βλέπουνε τα μάτια του Θεού
Μα τα δικά μας μάτια τι αντικρίζουνε; Ανάθεμα
Ποιος πούλησε το αίμα του, και δεν του έγινε μάθημα;
Ποιος ψείρισε, ποιος χτύπησε για ντρόγκα τα χαράματα
Ποιος βρήκε εύκαιρο πάτημα που πάτησε επί πτωμάτων για να ανέβει
Στην σφαγή επιβιώνουν τα λαμόγια, αληθεύει
Όποιος κάνει το καλό δε βρίσκει, η δικαίωση των καταπιεσμέων χύνω ουίσκι
Είναι κρύος, σκοτεινός ο Ντουνιάς, βρώμικος και άδικος
Σαν φίλος θα'σαι αδελφός, μα σαν εχθρός θανάσιμος
Στα φτωχά τους μάτια φαίνομαι διάσημος
Ενώ μέσα στα γραπτά μου κατοικεί ο Νικόλας Άσιμος
Άπιστε, δάγκωσες το χέρι που σε τάισε
Ένοχος, έχεις τον λόγο μου να γίνει ο Punisher
Φτηνά την γλυτώνεις μια-δυο, γελάς ανέντιμος
Στην σούμα βγαίνει έτοιμη η πορεία, δεν θα'σαι έτοιμος
Αν δε σου το πανε, ίσως το μάθεις φέτος
Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετιθέντος
Αν δουλέψεις, να ανταμιφθείς, ευχή στην θεά Νίκη
Όμως όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς, θείο δώρο-θεία δίκη