Ενθύμια (Enthimia)

Σ' ένα συρτάρι μου παλιό
Ξανακοιτάω τα πράγματά μας
Όσα μας δένανε τους δυο
Κι αυτά που ήταν όνειρά μας
Απ' το χαμένο έρωτά μας

Δικά μας γράμματα σε κίτρινα χαρτιά
Φωτογραφίες μας που 'μείναν για ενθύμια
Δε ζωντανεύουν τη σβησμένη μας φωτιά
Δεν ξαναχτίζουν του έρωτά μας τα ερείπια

Γιατί το κάνω απορώ
Κι όλο ξυπνάω αναμνήσεις
Ίσως να έμαθα να ζω
Με κάποιες λίγες ψευδαισθήσεις
Πιστεύοντας πως θα γυρίσεις