En De Stad

En de stad stelt opnieuw haar straten voor mij open
Somber en vochtig, ommuurd door natte vlakken
Die het vale schijnsel
Van een kwijnende maan weerkaatsen
Ze toont me zonder gène haar rossige bars
Waar de sex gaapt tegen het zwarte decor
Van nachtelijkse verveling
Ze omgeeft me opnieuw met de geur van de dood
Die loodzwaar hangt tussen straatvuil en schoorsteen
Tussеn de trottoirs, stroperig van braaksel
En hеt kadaver van een kat, plat op het asphalt
Ze ontvangt me opnieuw in haar sombere bioscopen
Met hun onwelriekende latrines
Waar zich, op het vergeelde doek
Oliedomme Drama’s ontrollen
Klinische orgieën, mechanisch gelach
Mannetjesmakerij
Ze trekt me weer mee naar haar rokerige cafés
Waar de juke-box victorie kraait
Waar versufte verslaafden hun dood naar binnen slaan
Hangend aan de toog, raaskallend
Tegen je opbotsend als ze gaan pissen
Ze troont me opnieuw mee naar haar kleffe snackbars
Waar, voor de prijs van één buisje slaapmiddelen
Een cervelaatworst, verpakt in een krant
Op je wacht, geduldig op formica
Of een portie kleverige patat
Die je urenlang ziek maakt en die je
Het restant van je levenslust uit doet kotsen
Ze weet dat ik me opnieuw in haar zal verliezen
Me altijd weer aan haar gewonnen geef
Totdat ik het tijdelijk paradijs zal hervinden
Waarvan ik de naam en de herkomst ken