Emza

[ورس یک]

بعدِ این همه سال چشمامو وا کردم

دیدم هنوز نشستم جا راه رفتن

همه رفتن و رسیدن راحت من

باز مثِ همیشه بازنده ام

هی میگفتم اوس کریم دلِ

توو این شلوغیات یه وقت به ما بده

بسه دیگه مشتی بذار به ما هم برسه

یه نَمه باد اَ لای درهای بهشت

دیدم مستی هم دیگه فازِ هایده نداره

هر جا دوییدن دیگه فایده نداره

پَ گفتم به جا اینکه بنالیم یه دَم

وقتشه به زندگیم یه حالی بدم

به هر دری زدم ، به هر کی رو زدم رفت سریع عقب

من موندم و یه راه پیشِ روم

هدفی که قرار بود خراب بشه روم

تا میرسیدیم پیشِ هر لاشخوری

میخواست چشمو ببندیم امضاش کنیم

میگفت امضا کن فردا رو شکل میده برات

تلخه ولی آخرین اکسیره الآن

غافل از اینکه باید خودمو خوار کنم

با همین دستام بچمو چال کنم

این جنگل قفس و درختا میلست

شیرا توو زنجیر و خرا شاخ شدن

[کورس]

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگِ هم

کو اون آسمونِ آبی و شهر پر خنده پس

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگِ هم

سیاه شدم تا خدا بمیره تووی قلبِ من

[ورس دو]

یکی گفت برو اینجا که جایِ تو نی

نمیشه پُر کرد بهتره خالی کنی

واسه چیزی که میخوای باید دست مالی بشی

من تو رو میشناسم اینا کارِ تو نی

میدونستم حرفِ حق میگه

ولی خب دل که پُره مغزه رد میده

تووی توهم یه شهرِ رنگیه

گیر میکنه و یه لبه جو میده

بعد گفت افته نذار اخمتو ببینن

ساکت بمون برات حقتو بگیرم

اینور که مجرمی اونور باید مطرب شی

امروز با ما نباشی فردا کسی دورت نی

گوشه ی رینگ بودم

چپ و راست هی دنیا میریخت رو من

دست دراز کردم خسته پاره

یادم نبود که مار دست نداره

بچگی کردم بدبین شدم به همه بیش از حد

ولی باز یه فرشته خدا فرستاد

تا مادرم نبینه دوره خودم میچرخم

خلاصه خرمشهری بودم واسه ی خودم

کلی شهید دادیم تا آزاد شدم

اما دردِ ترکشا توو تنم میمونه

تا دنیا بهم بگه که یادت بمونه

نذار اون که باید رو میزت ملق بزنه

خوردت کنه باهات بد حرف بزنه

همه یادتون باشه ثابته این قانون

زمین تا همیشه گرده آقایون

[کورس]

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگِ هم

کو اون آسمونِ آبی و شهر پر خنده پس

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگِ هم

سیاه شدم تا خدا بمیره تووی قلبِ من