Emek

[Nakarat: Savaş Tancuay]

Bulunmuş emeğim kapalı bir yerde yoğrulmuş gark olmuş bin derde
Sevgisiz susamış aç kalmış günlerce saklamış her şeyi yüreğinde bir yerde

[Verse 1: Savaş Tancuay]

Tavladığım her mazbutta bana karşı bi dikleniş tutarsız hareketlere hiddetim tutarlı
Entelektüel cahilliklere benim sözlerim fularlı anlatabiliyor muyum
Ilımlı mevsim gibi duyarlılıktan ibaretti serzenişli ömrüm anlayabiliyor musun
Hayır hiç sanmıyorum
Önünü göremediğinden dolayı her çıkında yoluma seni banlıyorum
Sus kelimeni söylemedеn mimiğini tartıyorum
Ve hayatta hiçbir numaran olmadığından dolayı sürekli yanlıyosun
Bunun büyük bir acizlik olduğunu sanmıyosun anlıyorum
Bunun için ne yapılabilir diyеmiyorum, sizin için ne yapılabilir bilemiyorum
Fikrimin tutunacak gücü kalmadı ama ondan bir türlü vazgeçiyorum
Olur olmaz şeylere takma kafa diyorum oğlum kendine yapma ama
Birazcık hayat kazığı çaktı sana çaktı acısında düştü zihin
Henüz hiç emin olamadım daha dilime dolamadım
Mutluluk üzerine şiir yazamadı st
Kazamadığı toprağı gömemedi kötülüğü bundan bezdi
Bi duruş üzerine kurgu ve onun üzerine sorgu bu sonuç bendimi yordu
Neylesin huzur seni dedi malum kalleşler hep seni sordu

[Nakarat: Savaş Tancuay]

Bulunmuş emeğim kapalı bir yerde yoğrulmuş gark olmuş bin derde
Sevgisiz susamış aç kalmış günlerce saklamış her şeyi yüreğinde bir yerde

[Verse 2: Laedri]

Delirdim yine bir şekilde kaosa komşu kafamdaki fikirler
Çıkamam içimden büyüyor benimle içimde bir dünya saklı ve kimim ben
Kayacak elinden ne kadar sarılsan, hayat acı tecrübe bir nevi okul bak
Ama çok okunmaz e tabi fazlası dile kolay gerekiyor bazen dokunmak
Kelime kelime kimisi dünü, kimisi bugünü, çoğunu kinime göre yazarak okuyorum
Kurulurum hep yeni bir sayfada, ah yine bu gaybana başı alıp nerelere taşıyorum
Karışıyor gün mü? gece mi? dahası neresi burası nasıl oluyor da alışıyor
Ruhum beni bir duy son nefesi veriyor gibiyim hadi bana bir ışık tut
Bu belirsizlik derin sessiz, zehir zıkkım yine suratım ekşi
Neşeme ket vurmam nereden esti, neyse nereden esiyorsa pek bir sertmiş
Yasamak hayalleri ötelemekmiş peki er ya da geç bize fark eder mi
Sanki dersin ereceğiz insan hep bir karalama tahtası gel çizelim eskiz
Durumlar üzer ama kararttım gözü yeni planlar çiziyorum geleceğe dönük
Geleceğim kendime iyice bir delireyim öncesi benim sonu kaderin bileceği isler
Değişiyor bak yine yönelişler, araya dur ama yine bu kez içten
Hazine karanlık ve derinde bu bedel ister

[Nakarat: Savaş Tancuay]

Bulunmuş emeğim kapalı bir yerde yoğrulmuş gark olmuş bin derde
Sevgisiz susamış aç kalmış günlerce saklamış her şeyi yüreğinde bir yerde