Εις το Επανιδείν (Eis)

Ήταν Σεπτέμβριος στα μέσα του 80
Ήρθα με κλάμματα και έβγαλα τα πρώτα δόντια
Η πρώτη μου ανάσα είχε ραδιενέργεια
Απ'το Τσέρνομπιλ μετά από μήνες στάθηκα στα πόδια
Και πήρα όνομα ντύθηκα στα λευκά
Από μέσα μου διώξανε 3 φορές τον σατανά
ΓΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ...χρεώθηκα και κάποιο αμάρτημα
Που το έκανε άλλος στην ενοχή να δώσουν πάτημα
Τα χρόνια κύλησαν πήγα να μάθω γράμματα
Από αγράμματους δασκάλους κοίτα κάτι πράγματα
Τα χαστούκια και οι φωνές κάνουνε θαύματα
Και ήμουν ευαίσθητο παιδί έβαζα εύκολα τα κλάμματα
Και μου γενιόταν απορίες
Γιατί για μια μεγάλη ιδέα γίνονται τόσες εκσρατείες
Γιατί αυτός που διατάζει παρακολουθεί απ'τον λόφο
Γιατί δεν βλέπω διαφορά από Αλέξανδρο σ'Αδόλφο?
Και πάντα σιγή μεγάλωνα και μάθαινα
Και διάβαζα βιβλία παράλογα για ανάκτορα
Και βασιλιάδες που σκοτώναν με ποικίλους τρόπους
Με σκλάβους αλυσοδεμένους από ξένους τόπους
Με κόσμο υπνοτισμένο απ'τη θρησκεία
Ώσπου άρχισα να μη βγάζω άκρη απ'τα βιβλία
Έπαψα να δίνω σημασία ήμουν 18
Και έβλεπα σαν εχθρό ότι δεν έιχε ουσία
Η επαφή μου με τη μουσική εντονότερη
Αφοσιώθηκα ήταν σα δύναμη ανώτερη
Μου γκρέμιζε τα όρια αναβάθμιζε τη σκέψη μου
Έμαθα να ζυγίζω τη κάθε λέξη μου
Και είδα πως ήμουνα κακή επιρροή
Όντως-παρεμπιπτόντως γεμάτος οργή
Ξύπνησα και είπα ως εδώ αρκεί
Γίνε φωνή καθαρή ειδάλλως σιωπή
Γιατί δε μου αρκεί το ''κάτω η αστυνομία''
Θέλω να δεις πως το μυαλό φθείρει η εξουσία
Δε σου ζητάω να διαλέξεις πλευρές
Θέλω να φιλτράρεις ότι ακούς και αυτά που λες
Να γίνεις γροθιά το σύστημα να χτυπήσεις
ΝΑ ΜΗ ΜΙΣΕΙΣ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ
Ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι το ''δε βαριέσαι''
Γιατί δεν αργεί ο καιρός που υποχείριο θα ξυπνήσεις
Μη σε τρομάζει το διαφορετικό
Αντί το χέρι να οπλίσεις όπλισε το μυαλό
Το αίμα φέρνει αίμα και το αίμα θυμό
Και ο θυμός είναι τροφή για απελπισμένο λαό
Και οι εκλεκτοί του Θεού είναι μια απ'τα ίδια
Αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σα σκουπίδια
Προτιμούν ν'αφήνουν άστεγους στο δρόμο να πεθαίνουν
Παρά να τους λερώσουν τα στασίδια
Έτσι μεγάλωσα το μάθημα το πήρα
Πικρό το μονοπάτι σα θαλασσινή αλμύρα
Σα το τσιγάρο μου βγήκα και γω στη γύρα
Χωρίς καβατζομένο μα δικό μου αναπτήρα