Είναι Ωραία Να Πεθαίνουμε Παρέα

Ζούμε στα μπαλκόνια, πλανήτης σε κώμα
Ουράνια τόξα που μας έφυγε το χρώμα
Από το κέντρο της πόλης σε λυπάμαι βαθιά
Από το κέντρο της πόλης σε αγαπάω βαθιά

Ζούμε ανάμεσά τους, δεν υπάρχουμε αληθινά
Κάθε φέτος τα ίδια, καμιά διαφορά
Κοιμόμαστε τώρα με τα παράθυρα ανοιχτά
Να μπουν τα χαμένα όνειρα μας, να ξαναγίνουμε παιδιά και

Είναι ωραία να πεθαίνουμε παρέα
Ναι, ναι, ναι
Είναι ωραία που πεθαίνουμε παρέα
Ναι, ναι, ναι

Όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα ήταν λεφτά πεταμένα
Είναι δικό μου το πρόβλημα λες μα πρόβλημα κανένα
Τα ζώα μου με αγαπούν πιο αληθινά απ’τον καθένα
Διαλέγω αυτά ανάμεσα σε εκείνα κι εσένα

Μια ζωή ανυποψίαστος, ονειροπαρμένος
Λέω να μην συνέλθω ποτέ, αιώνια βλαμμένος
Κοιμόμαστε τώρα με τα παράθυρα ανοιχτά
Να μπουν τα χαμένα όνειρα μας, να ξαναγίνουμε παιδιά και

Είναι ωραία να πεθαίνουμε παρέα
Ναι, ναι, ναι
Είναι ωραία που πεθαίνουμε παρέα
Ναι, ναι, ναι

Δε θέλω τίποτα όπως πριν, δε θέλω να είμαι πτώμα
Δε θέλω αυτό το μούδιασμα σε ψυχή και σε σώμα
Και περνούν οι μέρες, και περνούν τα χρόνια
Δεν είμαστε αετοί, ούτε καν χελιδόνια

Από το κέντρο της πόλης αναρωτιέμαι φωναχτά
Στο κέντρο της πόλης απελπίζομαι αληθινά
Κοιμόμαστε τώρα με τα παράθυρα κλειστά
Δεν μπορούν να μπουν τα χαμένα ονειρά μας
Να ξαναγίνουμε παιδιά και

Είναι ωραία να πεθαίνουμε παρέα, ναι, ναι, ναι
Είναι ωραία που πεθαίνουμε παρέα, ναι, ναι, ναι