Είναι κανείς εδώ (Einai kaneis edo)

Έχω δυο λόγια να σου πω μετά θα φύγω
Ήπια λίγο παραπάνω και δεν σκέφτομαι πολύ αυτά που κάνω
Στο τονίζω, δυο λόγια θα σου πω και θα σ'αφήσω
Δυο λόγια μοναχά έχω τόσο ανάγκη να μιλήσω
Έφτασα πάλι στο σημείο να λέω πως λείπει κάτι
Προσπαθώ να το εντοπίσω ξαπλωμένος στο κρεβάτι
Έχω θολώσει, δεν βλέπω έχει ομίχλη
Μια φωνή μου λεεί πήγαινε απο κεί
Όμως δεν βλέπω που μου δείχνει
Οσα τα μάτια μου δεν βλέπουν κυνηγάω
Έχω επίγνωση ποιός είμαι, πόσα δίνω, τι ζητάω
Πιάσε το χέρι κολλητέ μου για να δείς αν σε βαστάω
Άν είσαι μόνο λόγια μάγκα δεν σε πάω
Αγάπησέ με και θα δείς πω έγω
Θα σ'αγαπήσω πιο πολύ απ'όσο θέλω να ζω
Κι η θέλησή μου για ζωή αγγίζει τον ουρανό
Αυτό θα πω πρίν να πεθάνω πρίν να φύγω από δώ
Το να μάκούς είναι απλό, το να με νιώσεις οχι τόσο
Δεν αρκεί απλά να το θέλεις παίζει ρόλο και το πόσο
Το παιδί που σου μιλάει μεσα μου θα ζεί για πάντα
Άσπρα παπούτσια μάυρα ρούχα μάυρη τσάντα
Κλείσε τα φώτα, μαρέσουν τα σκοτάδια
Άδεια η σελίδα μου τη μέρα, γράφω βράδια
Εχώ με τα μάτια τόσα λόγια να σου πω
Ομώς άφου δεν είσαι εδω είπα να τα κάνω κομμάτια
Κι όσο αδειάζει το μπουκάλι γεμίζει το κεφάλι μου με ζάλι
Χαλάλι, εκτόνωση μεγάλη
Ώσπου να ξυπνήσω το επόμενο πρωί
Και να σκεφτώ τι έκανα ο μαλάκας πάλι

Έχω δυο μάτια που βλέπουν πολλά
Και αυτά που βλέπουν, δεν ξέρω αμα τα αντέχω
Έχω δυο μάτια που πάθαν ζημιά
Μα δεν θα φύγω, εδώ θα κάτσω να παλεύω

Στη τσέπη ενα κουπλέ μου στο μυαλό μου ενα δίστιχο
Εδώ που ζούμε φίλε το μεγάλωμα είναι δύσκολο
Πες τους, τα ανήσυχα μυαλά ψάχνουν το απίστευτο
Κι αν δεν το καταλάβουν τότε άστους μες τον λήθαργο
Ενέργεια ξοδεύουμε γι'αυτούς που που την αξίζουνε
Και αυτοί που την αξίζουνε είναι αυτοί που αγάπη δίνουνε
Στα λόγια μοιάζει εύκολο μα πίστεψε με λείπουνε
Αλάνια που το νιώθουνε μ'αυτούς μονάχα σμίγουμε
Τυλίγουνε τα χέρια μου καπνό
Μαρέσει να καπνίζω όταν με κάποιον συζητώ
Βλέπεις πόσο θα θελα ναταν κάποιος εδώ
Τόσο που δεν δέχομαι οτι μονολογώ
Έχω λούσει με βενζίνη το κελί μου δως μου φόκο
Μου λεεί "γιατί το έκανες αυτό δως μου ένα λόγο"
Της λέω "estoy loco, μιλάς Ισπανικά
Αν οχι κρίμα γιατί η λέξη μου την σπάει στα Ελληνικά
Δεν μαρέσουν τα κελιά, κατάλαβε το"
Κι αυτή μου απαντάει "τότε βλάκα κανε κάτι, απόδρασε το"
"έχεις δίκιο κοπελιά, μα δεν βρίσκω τα κλειδιά"
Με κοιτάει και γελά μου λεεί "δεν έψαξες καλά"
Ναι μιλάει σοφά, μαλλόν την λέν Σοφία
Τέλος πάντων τα παιδιά με περιμένουν στην πλατεία
Και εχω τόσα να τους πώ για αυτά που γίνανε στην ζάλη μου
Στη τσάντα το τετράδιο στο χέρι στο μπουκάλι μου

Έχω δυο μάτια που βλέπουν πολλά
Και αυτά που βλέπουν, δεν ξέρω αμα τα αντέχω
Έχω δυο μάτια που πάθαν ζημιά
Μα δεν θα φύγω, εδώ θα κάτσω να παλεύω