Εικοσιένα (Eikosiena)

[Intro: Sakir]
Γίνομαι χώμα
Άλλες φορές γίνομαι στάχτη
Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι
Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη
Γίνομαι χώμα
Άλλες φορές γίνομαι στάχτη
Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι
Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη

[Verse 1: Sakir]
Μαύρος ουρανός και τα φώτα τώρα με καίνε
Τ' αστέρια τρεμοσβήνουνε, σαν κάτι να μου λένε
Αισθήσεις που μου παίζουν παιχνίδια με τις σκιές
Κι εγώ μιλώ μ' αυτές κι αλήθεια δεν ξέρω καν αν μου λένε
Μόνος μου περπάτησα κι εγώ προς το φως
Ήτανε δύσκολο, ήτανε δύσκολο κι επίμονο
Φτερά αγγέλων που κοπήκανε στην είσοδο
Κοίτα τους, τώρα δεν πετούν, είναι επικίνδυνο
Δεν έχω λόγο, μόνος μου περπατώ σ' αυτόν τον κόσμο
Δε φοβάμαι τώρα πια τον κίνδυνο
Κάτι θυμάμαι, πληγές που ανοίγουνε και με πονάνε
Αιμορραγώ μα βγήκα απ' το λαβύρινθο
Σιωπή στον κόσμο μου επικρατεί
Εδώ το μόνο που αντηχεί είναι η πένα στο χαρτί
Λόγια που μου 'πε μια ψυχή, γράφω «Πού χάθηκες;
Τα πάρκα μην ξεχνάς ποτέ, εγώ θα σε θυμάμαι πάντα»

[Verse 2: Inka]
Συνήθισα να περπατώ στο κρύο
Γεννήθηκα εδώ μα τίποτα δεν είν' οικείο
Κοίτα της πόλης το γκρίζο τοπίο
Το πώς στοιβάζονται σε κούτες και ζούνε μέσα στο μίσος είν' αστείο Είναι της μοίρας το μαύρο βιβλίο γραμμένο μες στα μάτια σου
Για όλα φταίν' οι άλλοι λες και πνίγεσαι στα χάπια σου
Κουράστηκες να ζεις και να βλέπεις μέσα απ' τα λάθη σου
Και τώρα έχεις τ' όπλο στο τραπέζι για την πάρτη σου
Σε τι κόσμο θα γεννήσω τα παιδιά μου;
Στο τέλος θα μου πάρουν και την οικογένειά μου
Βασίζομαι σ' αυτούς που καταστρέφουν τη γενιά μου
Γκρεμίζουν τα όνειρά μου, αδειάζουνε την καρδιά μου
Εικοσιένα, βαδίζουμε μαζί, είμαστε ένα
Ώσπου να κλείσω για πάντα τα μάτια μου
Κι όταν θα δω πάνω απ' το σώμα μου εμένα
Τουλάχιστον θα ξέρω ότι μείνανε τα κομμάτια μου

[Chorus: Sakir]
Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ
Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα 'μαι εδώ
Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό
Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα εγώ
Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ
Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ
Μια σπίθα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ
Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ

[Verse 3: Styl Mo]
Μέσα από την παγωνιά ακολουθούν τα παιδιά
Εικοσιένα μείον όταν πέθανα πρώτη φορά
Ψυχή που ταξιδεύει κι όμως ζει παντοτινά
Και ντύνεται από κάθε πόνο, κάθε έρωτα
Η τελευταία ανάσα βγαίνει μέσα απ' τα οστά
Είναι στο φως, στη σκιά, δίπλα σε όσους αγαπά
Γι' αυτό να με κοιτάς πατέρα όταν έχω μάτια κλειστά
Κάθε πρωί ξυπνάω κι όλα σε θυμίζουνε ξανά

[Verse 4: Hatemost]
Yah
Παίρνει μορφή και ξυπνά, μάγκα μου θα το δεις
Να παίρνει μπρος, να τριγυρνάει στη γειτονιά που ζεις
Είμαι fly, homeboy, ATH, boogie down
Είμαι hook, προσευχή που οι δρόμοι τραγουδάν
Φεύγω πάνω, πεθαίνω και γεννιέμαι ξανά
Γι' αυτό το νοιώθω, το ξέρω ότι είσαι εδώ μπαμπά
Κι αν έχουμε χάσει χρόνια, μαύρα λεφτά
Έχουμε πίστη, αγάπη, πνευμόνια χρυσά

[Verse 5: Tsaki]
Yah
Σταμάτησα να πίνω
Επειδή έφαγα τις φρίκες και δεν είχα cash να γίνω
Άλλος ξεκίνησε μα σ' άλλον καταλήγει
Απλά ενημερώνω τον κόσμο να μ' αποφύγει
Είμ' ανατολή δίχως δύση, μέσα σαπίζει
Ο χτύπος με κρατά ζωντανό κάποτε θα σβήσει
Θα φτύσεις τα κομμάτια μου χωρίς να τα 'χεις ζήσει
Αν αντιδρά υποτονικά ο γιος σου παίρνω ευθύνη

[Chorus: Sakir]
Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ
Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα 'μαι εδώ
Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό
Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα εγώ
Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ
Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ
Μια σπίθα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ
Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ

[Chorus: Sakir]
Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ
Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι εδώ
Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό
Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα εγώ
Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ
Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ
Μια σπίθα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ
Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ