Εγκλωβισμένοι (Egklovismenoi)

[Intro]
Αθήνα 2022

[Verse 1]
Φυλάν' τα παιδιά τους από την πλατεία τα κλείνουνε στο πατρικό τους
Αυτοί που δεν έχουνε στάλα μυαλό και φοβούνται και το δάχτυλό τους
Αυτοί που το παίζουνε ένοχα κι υπερασπίζοντε κάθε σκουπίδι
Αυτοί είναι καιρός να την κάνουνε με το πιο οργανωμένο κλωτσίδι
Δεν είμαι κανείς κι αμα ήμουνα θα μουν ελεύθερος κι οχι χωμένος (ποτέ)
Κλισέ στερεότυπα δεν μ' ακουμπάν και για αυτούς είμαι προχωρημένος
Αντέχουμε σ' ένα μπουρδελο 'οπως όπως που τρωει μοναχα ο βολεμενος
Κι οποιος τους παει αντιθετα γινεται αυτοματα κυνηγημένος
Φοράμε τα μαύρα σαν να 'ναι κηδεία
Κι όλο στραβώνει η μπατσοκρατία
Θέλουμε χώρο μεσ' την κοινωνία
Σας Κατουραμε την πατριαρχία
Ώρα να πάρουμε θέση
Ώρα να φύγουν αυτοί απο τη μέση (δρόμο)
Ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε όπως το θέλουμε όπως μας αρέσει
Πες μην παίζουνε με τα νεύρα μας έχω μαζέψει τόσα που βράζω
Παρακατιανοι και αλλόκοτοι γι' αυτούς γράφω φτύνω και βγάζω
Μηχανάκια τρένα γεμίζουνε παν' στο live σαν να 'ναι πορεία
Θα γκρεμίσουν τα μπάσα την πόλη (που;) στην επόμενη συναυλία
Αν μας αφήσουν ελεύθερους θα τους δαγκώσουμε είμαστε μεταλλαγμένοι
Ροκάδες ραππαδες και punkιδες του κοσμου οι σημαδεμενοι
Στο χώμα ποτά για πάντα μαζί γιατί η μνήμη ποτέ δεν πεθαίνει (ποτέ)
Στα δύσκολα οι δυνατότεροι
Λιγότεροι αλλά ενωμένοι
Πες τους

[Chorus]
Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω
Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά
Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω (×2)

[Verse 2]
Άνοιξα τα μάτια μου μετά τα 20 και μ' είδα μεσα στη λούμπα
Ένα μάτσο μπουμπούκια, τα παιδιά που 'χαν τσαλακωμένα τα μούτρα
Τι θα γίνεις μικρέ μου όταν μεγαλώσεις;
"Θα γίνω ουρανός και λουλουδια" "θα γίνω η ζωή που αισθάνεται ή θα γίνω ό,τι γραψω στη λούμπα"
Πλέον ποντάρω σ' αγάπη βαθιά αν περάσουν τα χρόνια και φύγει ο έρωτας
Κατάλαβα πως δε θα φύγω ποτέ απ τον ιστό τον ιστό μου υφαίνοντας
Τώρα δείξε μου το αδιέξοδο
Κεντράρω και φύγαμε τρέχοντας
Είπα πως ή θα με πάει γαμιωντας ή θα το γαμησω πηγαίνοντας
Μεγαλώσαμε μ' ένα κουσούρι
Τι;
Να λέμε στα μπίτια βαράτε, να γυρνάμε στην πόλη σαν κατι να ψάχνουμε όταν η πόλη κοιμάται
Κατεβαίνουν από την πλαγιά φορτωμένοι Ινδιάνοι, ε να τους βλέπω, 18 Ιουνίου του 22 καίμε το κέντρο
Κάτω απ' τα κράνη κι απο τα καπέλα μας σου 'πα πως βράζει ο τόπος
Πεθαίνουν ιδεολογίες οπου δίνει χέρια ο δρόμος κι ο νόμος
Δε με νοιάζει τι λέει ο κόσμος με νοιάζεις εσύ, αυτοί κάνουν το κομμάτι τους
Κάναν μόδα το κουτσομπολιό αντί να κάτσουνε και να τα βρούν με την πάρτη τους
Εδώ τα πάντα είναι αγοροπωλησία εκτός απ' την τιμή και απ' τη φιλία
Εδώ τα πάντα ειναι αγοροπωλησία αγόρι που 'ναι που 'ν' η policia; φυλάει τη βουλή και τα ταμεία
Αν είσαι με τον δυνατό ο δυνατός ευνοεί γιαυτό διάλεξε ένα κόμμα όταν θα μπεις στη σχολή μετά καλωσόρισε το παιδί σου στη Γη πες του είμαστε όλοι τρελοί και διχασμένη η πόλη
Η γειτόνισσα δε θέλει λέει τους αλλοδαπούς κι αν πεις γιατί απαντάει "Εδώ είναι Ελλάδα"
Κι ας έχει άντρα Έλληνα παλιάς κοπής που της δίνει ξύλο κανα - δυό φορές την εβδομάδα
Κι άλλοι γράφουνε μπάρες για να με πείσουνε πως ειν' οι πιο γαματοι ραππερς στη φάση εννοείται
Ε, κάντε μου μια χάρη αμα μπορείτε μαζευτείτε όλοι μαζί και τραβάτε να γαμηθειτε

[Chorus]
Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω
Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά
Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω (×2)
Όσο θ' ακούγονται περιπολικά