Δυστυχώς (Distihos)

Ήρθες ξαφνικά σαν αέρας που ήρθε να με πάρει
Όνειρα μισά που δεν περίμενα να δω
Μες στον ουρανό περπατούσες δίπλα στο φεγγάρι
Μες στον ουρανό κάθε βράδυ σε ζητώ

Έχει σύννεφα απόψε δεν μπορώ τα μάτια σου να δω
Τη ζωή μου έλα και κόψε δυστυχώς ακόμα σ’ αγαπώ
Έχω πει σ’ όλο τον κόσμο ότι δε σε θέλω άλλο πια
Κι όσο θέατρο κι αν παίζω δυστυχώς σε σκέφτομαι ξανά

Χρόνια τριγυρνώ περιφέρομαι μες στη ζωή σου
Δε σε συγχωρώ που μ’ αφήνεις στα σκαλιά
Χρόνια προσπαθώ φυλακή να βάλω το φιλί σου
Κι όλο ξεγλιστρά η γλυκιά σου αγκαλιά