Dwie Twarze

Każdy uśmiech twój na pamięć znam
Tak wspaniale swoje role grasz
Dałeś wiele przyjacielskich rad
Byłeś mi jak brat

Zawsze za plecami, nigdy w twarz
Oszukujesz nawet siebie sam
W każdym twoim słowie czuję fałsz
Nie miałem szans

Wysłuchałeś, kiedy było źle
Twoja przyjaźń, mój najlepszy czas
Stał przed tobą mój największy lęk
Nie przypuściłbym, że było cię na to stać

Wasza prawda zlepkiem pięknych kłamstw
Przez obłudę postrzegacie świat
Dla was człowiek niczym zwykły gad
Nic nie jest wart

Jak z człowieka w chwilę zrobić wrak
Co powiedzieć, by czuł zdrady smak
Dwulicowe ścierwa wiedzą jak
Jebać was!

Dzisiaj liczy się, by więcej mieć
Po dwie twarze ma już każdy z was
Coraz więcej fałszu z każdym dniem
Nie przypuściłbym, że było was na to stać

Lecz co dzień spomiędzy lustra ram
Patrzy na mnie właśnie taki drań
Obojętny na swe błędy cham
Słów mi brak

Chciałem zreperować własny świat
Nie widziałem zadawanych ran
Wyszło to, że jestem taki sam
Już nie wiem jak

Patrzę sobie w oczy, rośnie wstręt
Przypisałem innym wiele swych wad
Popełniłem błąd i teraz wiem
Nie przypuściłbym, że było mnie na to stać