Dimosies Scheseis

Στον καθρέφτη κοιτάς δε σε αναγνωρίζεις
Τίποτα από παλιά τώρα πια δε θυμίζεις
Έχεις τόσα κενά κι όλο μέσα τους πέφτεις
Κι έχεις γύρω σου αυτούς μόνο αυτούς που αντέχεις

Την ψυχή σου πουλάς αλλά ποιος αγοράζει
Μες το ψέμα σου ζεις μα η αλήθεια φωνάζει
Κι αν σε τρομάζει κανέναν δε νοιάζει
Πάλι χώρια κι εμείς
Πάλι χώρια βραδιάζει

Και εμένα πουλάς δε γλιτώνω το ξέρω
Να σ’αγγίξω όμως πώς και να σε συνεφέρω
Στα ασήμαντα πας σημασία να έχεις
Επιφάνεια πια και δημόσιες σχέσεις

Μες το χαμό τι ήμουν κι εγώ
Όνειρο που πάει και χάνεται
Μες τη ζωή την τόση σιωπή
Που πάει η αγάπη και χάνεται