Den Parakalao

Με παραμελεί και τρελαίνομαι
Στην καρδιά της δεύτερος πάντα έρχομαι
Με παραμελεί κι όλο χάνεται
Κι ότι έχει άδικο δεν αισθάνεται

Δεν εκτίμησε ποτέ και το φέρσιμό μου
Όμως έτσι ξύπνησε τον εγωισμό μου
Αν δε θέλει μια αυτή δέκα δεν την θέλω
Δέκα δεν την σκέφτομαι, δέκα δεν την ξέρω

Δεν παρακαλάω κι ούτε ξενυχτάω για λογαριασμό της
Δεν παρακαλάω, σκίζω και πετάω καθετί δικό της
Δεν παρακαλάω, σ’ άλλη αγάπη πάω και θα μετανιώσει
Δεν αφήνω εδώ ό,τι αγαπώ να ισοπεδώσει

Με παραμελεί κι αδιαφορεί
Για το τι αισθάνομαι μέσα μου γι’ αυτή
Με παραμελεί μα κουράστηκα
Πως θα φτάναμε ως εδώ δε φαντάστηκα

Δεν εκτίμησε ποτέ και το φέρσιμό μου
Όμως έτσι ξύπνησε τον εγωισμό μου
Αν δε θέλει μια αυτή δέκα δεν την θέλω
Δέκα δεν την σκέφτομαι, δέκα δεν την ξέρω

Δεν παρακαλάω κι ούτε ξενυχτάω για λογαριασμό της
Δεν παρακαλάω, σκίζω και πετάω καθετί δικό της
Δεν παρακαλάω, σ’ άλλη αγάπη πάω και θα μετανιώσει
Δεν αφήνω εδώ ό,τι αγαπώ να ισοπεδώσει