Delirmen Gerekir, Ayaklarım Zorlar

DELİRMEN GEREKİR
[Verse]
Olacak der misin bir gün? noktalarım kullanmam virgül
Sorun mu arıyorsun? kir tüm pencerem, ama buna rağmen dil hür
Her şey anımsama, sağ çıkamam belki yarın sabah
Olaylar kapımdalar, hava serin en az kanım kadar!

Bi' teselli arayamam, bulabilirim!
Sokaktayım evim benim bura' bilirim
Iyi niyetimi gördün, bu da sinirim
Tamamen bulanmış suça gibiyim!

Koştuğum varsa peşinden, gecedir!
O da gündüze karışır, elimden ne gelir?
Bütün kaygılarım dirilir ve zehirden geberir
Beni anlayabilmen için az delirmen gerekir!

Ettim yoktan var, yoktan var
Her şey karman çorman, pay alamaz korkaksa ortak sanma
Geçtim binbir yoldan lan, onlarca boktan dosttan nasiplendim
Kaç oldu saymadım toplamda!

AYAKLARIM ZORLAR
[Verse]
Duygularım bir süredir karantina gibi
Solan bütün gülüşler, güller ve karanfil afili idi bir zamanlar
Durup sen de sararsın azimle
Sonra zamansız doğarak güneş kararsın vakitle

Yaşıyorum sanıyorsan bu büyük yanılgıdır
Içine gireceğim, haber et sen yer yarıldı mı?
Kaç kez gördün ki yolun sonuna mutlu varıldığını?
Bilmiyordum tebessümün cinayetten sayıldığını!

Bıktım sahte gülüşlerden, bu sence de normal değil mi?
Bile bile giderim sonuna, korkak değildim
Kişisel algılama; ben neye dolsam değindim
Dağları çakıl taşına çevir, sorsan deliydim!

Sahnedeydim ettim herkesi hastası rhymeımın
Sonra çıktı ortaya "nerdesin?" dalgası
Mutlu olabilirdim, olduğumun ertesi haftası
Olmasaydı yakama yapışan serseri yaftası!

[Nakarat]
Bilmiyorum, ne zaman düzelecek bütün bunlar
Gülmüyorum farkındaysan ama kafam zonklar!
Zil mi oldum, ne fark eder? beni bekliyor sonlar
Gitmiyorum desem de şu ayaklarım zorlar!