Dejavu

[Verse]
Seçkin insanların kurduğu galakside bir kara delik ben
Gördüğüm her şey silik bir fenomen
Hızla gelişen nesle sahip olamayan her ebeveyn, süper emici bir zihniyetle kalıcı lekeler bırakır en sonunda
Biyonik olmak ister ancak paranın tadı çok hoş gelir
Rhyme'larımla beliren dünyamda paraya yer yok
Esas kavram insanizm
Liriklerimle yansıyan global isteyişler
Bu med cezir, dikkat etmek gerekir
Beyne hükmeder ve bitirir, insanoğlunun içindeki bu savaşı
En iyi olmanın bir tadı var ancak sınırı yok
Boşa kürek çeken kâğıt geminin kaptanlarına çare yok
Gemiyi terk eden fare rolüne bürünen kahraman çok
Boş ver, sen kahramandan kork
Savaşı seyreden bir kargayım ben, sesim duyulmaz
Ölümü gökte görmeliyim, gökten değil
Bozulan her düzen zamanla aşınır kökten değil
Gökten zembille inmedim ve nefret ettim öçten
Önceden çocuktum, aklım ermedi, tamam, ya şimdi?
Geriye baktığımda yaşadığım bütün olaylar tekerrür ediyor âlemimde
Kötü bi' günümü tekrardan yaşamak istemezken daha da kötüsü gelebilir
Beklemek rahatsız edebilir
Aynı şeyi mi yaşayacağım? Bu paradoks!
Beni yanıltan her fikir, boşa yapılan her zikir
Havaya karışan tüm zehir (zehirler)
Akıl mı, yoksa panzehir mi gerekir?
Gündüzüm, gecem eşit gibi ve her gün ekinoks
Ve her şey büyülü
Her zamanki hisse dejavu