De Zijlijn

[Verse 1]
Ik weet nog ik was twaalf jaar oud
Zaterdagochtend, tien uur op het veld
Amper gegeten, angst in m’n benen
Er zijn zoveel mensen aanwezig

Het gras nog nat, m’n handen koud
‘K was opgelucht dat ik werd opgesteld
Het vuur aan m’n schenen, maar ik zou alles geven
Er zijn zoveel mensen aanwezig

[Pre-Chorus]
Ze zullen wel denken:
“Wat komt die jongen hier nou doen?
Hij is toch niet goed
Hij is toch niet goed gеnoeg”

[Chorus]
De mensеn aan de zijlijn, wat denken ze van mij?
Zouden ze beseffen, hoe eng ze kunnen zijn?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
De mensen aan de zijlijn, praten over mij
Moet ik ze negeren dan of hebben ze gelijk?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
Daar aan de zijlijn

[Verse 2]
Ik weet nog ik was achttien jaar
Het echte leven klopt al op de deur
Ga je studeren of solliciteren, maar mag ik niet even proberen?

[Pre-Chorus]
Want ik hoor ze al denken:
“Wat komt die jongen hier nou doen?
Hij is toch niet goed
Hij is toch niet goed genoeg”

[Chorus]
De mensen aan de zijlijn, wat denken ze van mij?
Zouden ze beseffen, hoe eng ze kunnen zijn?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
De mensen aan de zijlijn, praten over mij
Moet ik ze negeren dan of hebben ze gelijk?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
Daar aan de zijlijn

[Outro]
Plots ben je meer dan dertig jaar
Maar is het nog altijd hetzelfde lied
Ze zijn niet verdwenen, nog steeds met zovelen
Misschien kan ik er ooit wel tegen