Δαρείος

Βγαίνω το βράδυ κρυφά σαν λύκος του Ελικώνα
Μαύρα μεσάνυχτα, μαύρα τα ρούχα, κάνε εικόνα
Αντί για βράδυ μιζέριας πεζοδρομός Βαλτετσίου
Πατάω σβάστικες στους τοίχους του Βελιγραδίου

Στο κόσμο των χαζών κρατώ τη δάδα αναμένη
Αυτοί μοστράρουν βλακεία, εγώ τη σκέψη οξυμένη
Όλοι οι χαμένοι απο χέρι καμμένοι
Θέλουν οι ραππερ που ακούν να είναι λιγο βλαμμένοι

Αυτοί κινούνται στη σκιά του κράτους και των αρχών
Εγώ το παίρνω ντουγρού, κατά αστυνομικών
Είναι πιθήκια που παίζουν με παρακμή των ηθών
Ολοι μιλάν για Thomas Shelby, κι εγώ είμαι Freddie Thorn

Κ Όσα και αν έζησα ζόρια, θα τα περνούσα ξανά
Κι ο Θεός ας με κρίνει, αν εδώ κάτω κοιτά
Οι αναμνήσεις μου βράζουν έχω περάσει καλά
'Οπως τη μέρα που ο Δαρείος με είχε στείλει ΓΑΔΑ

Μόνο ταξικό είναι το μίσος του κρου μου
Είμαι σπορά του οικοδόμου παππού μου
Και αν με κοιτάξεις, μέσα στη κόρη του ματιού μου
Είμαι το μίσος του αγέννητου γιου μου

Μόνο ταξικό είναι το μίσος του κρου μου
Kαπνίζω άφιλτρα στο τάφο του αδερφού μου
Και αν τσεκάρεις τα notes του κινητού μου
Γράφω τον ύμνο του εργατικού στρατού μου

Παυσίπονα μας πότισαν να αντέξουμε το πόνο
Και μια χούφτα Χanax πάλι για να αντέξουμε το τρόμο
Καμία εμπιστοσύνη στο καινούριο σχέδιο σας
Κοιτάμε στραβωμενοι τον εθνικό κορμό σας

Οι κατσαρίδες της πόλης τη βγάζουν στην χόβολη
Αυγούστο κλεισμένοι στη μητρόπολη
Χαζεύοντας τη θέα του Μπαρού απ' το παγκάκι
Με μαύρισμα εργατικό κάτω απ' το μπλουζάκι

Γράφω στα αρχίδια μου κονέ, τη φάση αν θέλεις να στήσεις
Και αυτό το ξέρουνε όλοι, αν θες μπορείς να ρωτήσεις
Και αν με ρωτήσεις ποιος είμαι και πως μπορείς να μ ορίσεις
Κομμουνιστής, ντελιβερας, κάτοικος σταθμού Λαρίσης

Είμαι στο ίδιο μινόρε που περιέγραφε ο Μπάτης
Οτι εκπέμπεις έλκεις, ότι πληρώνεις εισπράττεις
Για το γκρέμισμα μπροστά μας δεν χρειάζεται μάντης
Ζώντας στη κόλαση ακριβώς που περιέγραψε ο Δάντης

Χαρίσαμε το Νόημα για παρτούζες και μπάφους
Ζώντας σε μόνιμη εφηβεία ως τους γκρίζους κροτάφους
Μια γενιά αποτυχία με MCs λαογράφους
Που στο δρόμο της θα βρεις τους καλύτερους ζωγράφους