Δάπεδο (Floor)

Βδέλυγμα, μαλάκα, δεν είναι για παντρειά
Οι κόρες μου μεγάλες αν και δεν έχω παιδιά
Αχόρταγος για αναλγητικά σαν γιαγιά
Το στυλ του σπλατεριά, πιο σίγουρο κι από το θάνατο
Το δαγκώνεις σαν το δάπεδο, χώνεις το τετράμπαρο
Αστ' αυτό, αστ' αυτό, αστ' αυτό
Χτύπα το κεφάλι σου να φτιάξω καμιά μπότα
Σου σάμπλαρα τον πόνο, μ' ένα σμπάρο δυό τριγώνια
Ρούφηξε τον πούτσο μου σαν το βυζί της μάνας του
Και μου 'πε ότι μ' αγαπάει
Ήπια το σπέρμα του σα να ταν δηλητήριο
Πέθανα, αναστήθηκα, τώρα ποιος με κρατάει
Θες τραγούδια δυνατά σαν τον Ποπάι
Θέλω γέλιο με το αίμα κι όπου πάει
Ένα χέρι το πρωί να με βαστάει
Και το μπάσο δυνατά τα όργανά μου να τρυπάει

Δεν ήταν έτοιμος να ζήσουμε τα βράδια μου
Ή να ξερνά τα πρωινά στα σκαλοπάτια μου
Παρότι τρόμαξε μ' εμένα και τη φάρα μου
Ζήτησε κάρτα για να σπάσει τα κομμάτια μου