Dallarına Kondurmaz

Kurudu ha bu gönlüm, daha sevda kaldırmaz
Kuş kadar hafif olsa dallarına kondurmaz
İz vurdum karlı yola sen gelmedin peşime
Bana kalbini verip yanmadın ateşime

Kadırganın başına, arka verdim taşına
Bana verdiğin mendil, nasip oldu yaşıma
Duman dere yukarı kapatıyor dağları
Seslen bana geleyim, bulamazsan yolları

Uzundere’yi geçtim, serin suyundan içtim
Yaz ayı tırpan ile çayırlarını biçtim
Tahta evin kapısı kilit tutmayacaksa
Dedim konuşma benle, sonu olmayacaksa

Gittin daha dönmedin, yakını ırak ettin
Ayrılık acısını, Ne kadar merak ettin
Aramız açılmazdı, verdiği sözde dursa
Kolları omuzumda, bir gün sarılı kalsa

Geçerim köylerinden, belki rastlarım ona
Aramızda iyiydi, niye yaklaştık sona
Karanlık yollarına gittim, elimde fener
Yayla bulutu gibi sevdan gönlüme siner