Chue am Waldrand

Är isch mit sire Schtaffelei am Sunndig über Land
Und het es Süsche gsuecht won'är chönnt male
Da trifft sy Künschtlerblick uf'ene Chue am Waldesrand
Är gseht, das git es Meischterwärch, nid's zahle

Er schtellt sech uf und malt zersch links der Wald im Hintergrund
E Hügel rächts, chli Himmel no derzue
Druf macht'er vorne z'Gras mit vil'ne Blueme drinn und chunnt
Am Schluss zur Houptsach, nämlech zu dr Chue

Är mischt uf syr Palette zarti Brun, mit gschickter Hand
Und dunkt der Pinsel dry, und setzt'nen'a
Doch won'er jetz e letschte Blick wirft uf sy Gägeschtand
Isch plötzlech – o herrje – d'Chue nümme da

Das uferschandte Tier isch usegloffe us sim Bild
Kei Mönsch weis, was vo dert ihn's het vertribe
Sy isch nümm zrugg cho, ou won'är grüeft und gwunke het wie wild
E wisse Fläck isch uf der Linwand blibe

No lang, a sälbem Sunntig, het är gwartet a der Schtell
Het gwartet vor sir Schtaffelei, dass da
Es bruchti nid die glychi d'sy, e Chue derthäre well
Wo ihn no würd sys Bild vollände la

Doch d'Wält isch so perfid, dass sy sech sälte oder nie
Nach Bilder, wo'mer vore gmacht hei richtet
So hei ou uf der Matte die banousehafte Chüe
Dä Aasatz zum'ne Meischterwärch vernichtet