Carbon

سر بجنبان که ولی
سر بجنبان که ولی
این آهنگ مثل گلستانِ ابراهیم
فرستاده به نادیده فرکانس ها بلاک میشه
حظورِ من همینجاست وسط جهنمت
آب بخور شفا بگیر معبد من هفت درِ
معدن من از دمِ من گرم تره
مکتب من رفتن از این دم من بم تره
بعد از این همه ترس بی معرفت تو دفترت
بلند کن بیتُ رو لبِ پیشرو
حقیقت تلخ تیغ زدش تو مطلبت
برای این کافیه که فقط ازت رد بشم
پس تا وقتی برنگشتم با مترسکم حرف نزن
باید باهام راه بیای با هر قدم صد قدم
نه تو بسترم اسلحه ست
نه رو دفترم منگنست
نه سربازام تو خندقن
نه سردارام تو جنگ بعدی معطلن
نه کمپلکس جنسی تو کودکیت
میشه توی بند بعدی برطرف پیشرو
گاهی تزریق میشه زَهره صوفی از علف
فقط میخوام دود کنم عوده ناف آهو
گرما رو حس بکنی روی ساق زانوت
دریا رو فوت بکنی روی بالِ طاووس
با هم دیگه سُر بخوریم روی آج چاقو
خونی رو بدنت نیس ، یک دو سه
بیا بیرون از خلأ برمودای تابوت
بیا بیرون از اون گوانتانامای ذهنیت
عینیت بده به حس لامسه ی ارثیت

سر بجنبان که ولی
جز که به سر هیچ مگو
مطرب من هیچ نبود
معجزه درویش نبود
جامعه ی در خیک هنوز
حوضه ی ترحیم نبود
رد ترک های تنم
موجب تعمیر نبود

باید تو کویر کنی عبادت
دستامون روی ستاره ی عدالت
تو گوشمون زمزمه ی الهه ی شرارت
واقعیت اشاره به حماقت
تنفر رذالت از صداقت ندامت
اگه داری بده بره بخاطر شرافت
مثل شکوه تلخه پلاش رضا هدایت
کاف قاف لام میم نون و واو و بافتم
شکافش و شکافتم نون داغ و گاز زد
حرفای من چکیده ی منابع دنیاس
واسه همینه عطر مورد علاقه گرگاس
توی شفا تا آخرین دقایق سهراب
شاید تو شمشیر خونی تو غلافه استاد
به نام شب روز ، زرد تو سینه اهرود
به نام سرزمین موعوده ممنوع
به نام نوروز و پیر مرد برف پوش
به نام اون رعد
که شیر و ببر و سیزده رو ترسوند

سر بجنبان که ولی
جز که به سر هیچ مگو
مطرب من هیچ نبود
معجزه درویش نبود
جامعه ی در خیک هنوز
حوضه ی ترحیم نبود
رد ترک های تنم
موجب تعمیر نبود