Can Sıkıntısı

[Verse 1]
Yorulmak, felaket yorulmak
Sanki kafanın içine çakılan çivilerin sesiyle uyanmak bu
Sanki bir tünel var içimde
Sanki çıkamıyordum içinden
Duyuyordum böcekleri bile
Anladım adeta, ta akşama kadar tahammül et bana
Takatin kalmayınca da
Benze insana, (yo) andır insanı
Aklımdan geçeni söyledim sana
Bu mikrofon sağır
Ve kayda geç bu kabahatin isterik adımlarını
Tam teşekkül aux kablosundan dinle cızırtılarımı
Bölge kutsalsa gölge hep kararmaz
O kukla tadilattan sağ çıkarsa ipini koparamaz
Çünkü lahitini çalan kucaklasa
Alt katında vidanjör bir kürek dolusu semeni bağışlar sana

[Nakarat]
Ben bu saati kumla tıkayan zaman bağımlısı
Bir sürgün istedim ve hak ettiğim can sıkıntısı
Ben bu saati kumla tıkayan zaman bağımlısı
Bir sürgün istedim ve hak ettiğim can sıkıntısı

[Verse 2]
Mesafeler ırak, müsaadeniz de var
Bir parça geçse elime zordur ikiye katlamak bu parşömeni
Vasiyetim habercisidir şölenin
Pogrom ihtilali; on dokuz, değişmedim bir türlü lakin
Marşlarım dakik, Berlin duvarına stencil bu
Yazıyor üstünde "Kahrolsun yoz müzik!"
Karmakarışık anlattım genelde fakat
Defoldum saraydan; azad, kusursuzca kusura bakmak
Antikacıdan kelepir can sıkıntısı
Teessüf edersem eğer gebertmekle kalmasın
Yansıma, var mısın?
Kafama giren sanrısın, kaybol

[Nakarat]
Ben bu saati kumla tıkayan zaman bağımlısı
Bir sürgün istedim ve hak ettiğim can sıkıntısı
Ben bu saati kumla tıkayan zaman bağımlısı
Bir sürgün istedim ve hak ettiğim can sıkıntısı

(Kahrolsun yoz müzik!)