Can Do

| کندو |

من از پاییز میام
روزها کوتاهند
زمستون های تزئینی

هنوز تو راهند!
تندباد های پاییزی
معروفند به بی رحمی
بدون من هوا سرده
الان گرمی نمیفهمی
به هرچی گفتن جز تو بپرست خندیدم
نشسته ، ایستاده ، یا مست خندیدم
هوای کوچه سرد
پشت پنجره های درد
قهوه نمیچسبه دیگه
با برفها برگرد

مردها رو نمیشه فهمید تو افسانه های تکراری
مرد یعنی بایستی لحظه ای که غم داری
افسانه هایی که تو اون
آسمون
وقتی مرد باشی
سیاهه انگاری
یه گریه توی چشمهای مرد پشت دیواره
مردونگی از سکه اش نمیافته میباره

گاهی از گریه میشه فهمید مرد بودن چقدر سنگینه
نباید فرو بریزی وقتی اشکهاتو یه نفر دیده
باید حتی برق توی چشمات نلرزه این خودش کلی درده
زندگی تو مدار مردونه دور زیبایی تو میگرده
تو ،پنهون میشی زیر حجم مردونم که از دردسر خالیه
مرد که باشی پیاده کوچه ها سنگین میشه وزن هر ثانیه
وقتی چترمون میشکنه از خوش شانسیم هی آسمون میباره
هی حال این روزهای من حال گربه ی پلاس رو دیواره