Być czy mieć

[Verse 1]
Życie mi spieprza, wiem dobrze, że mam w genach wczesną śmierć
Brakuje czasu ciągle, tak wygląda polski sen
Ślady cięć na przegubach widziałem kiedyś z bliska
Słaby gen mam, muszę walczyć, bo wystarczy iskra
Szósty zmysł mam, jak większość moich kumpli
Uciszam go jak potrafię, utopiłem go w studni
Kolejny dzień mi ucieka, zapierdalam jak szczur
Wieczny dylemat - być czy mieć, ale czy warto żyć jak tłum?
Życie to walka szczęścia kontra ból kontra chłód w sercach
Chcę się zatrzymać. Gdzie odpowiedź? Gdzie esencja?
Mentalnie jestem chyba trochę z boku, obserwuję ludzi
Życie mnie zmienia, strzały miały mnie obudzić
Trochę miejsca na tatuaże, ciało wszystko przyjmie
I ten wszechświat kocham, chociaż wkurwia mnie solidnie
W kalendarzach zrywam kartki, gubię się w latach
Spierdala czas mi, spierdala czas mi jak szatan

[Hook x2]
Grałem w podchody jako dzieciak, teraz pieprzę to
Robię swoje, nie interesuje mnie ta gra o tron
Nie mów mi, że to sos mnie zmusił, żebym znowu pisał
Przelały się emocje, zrobiła się za głośna cisza

[Verse 2]
Wiesz, jak się czułem kiedyś? Coś jak odpalony trotyl
Mogłem żonglować receptami, wpieprzać psychotropy
Dobrze wiem - jestem silny, mogę sporo wziąć na barki
Dobrze wiem - jestem szybszy, nawet jak mnie gonią charty
Sporo wiem o przemijaniu, wiem jak może boleć serce
Mimo wszystko kocham życie, bo mi daje szczęście
Umiem śpiewać, rysować, dlatego rap jest ekspresją
Robię to znowu, bo muszę coś wykrzyczeć na zewnątrz
Robię to dobrze na pewno, chociaż mógłbym już przestać
Pokaż mi rodzaj muzyki gdzie jest taka agresja
Byłem na kilku koncertach, widziałem kto tego słucha
Za stary jestem na rap, nie chcę chodzić w tych butach
Piszę teksty, żeby oczyścić trochę umysł
Chcę uspokoić drgające w duszy struny
Wolę czasem, żeby mój świat się skulił
Bywa czasem, że mam awersję, gdy tłumy

[Hook x2]