บุรีราม (BuriRhyme)

[Chorus: AUTTA]
บางคนมีรถขับ ไอสัส บางคนมีตังค์ใช้
บางคนไม่มีจะกินแล้ว วันพรุ่งนี้ไม่รู้จะมีตังค์ไหม
แต่ฟังไว้ บางคนเหนี่อยตัวแทบขาด แต่บอกว่ายังไหว
บางคนแค่ตื่นไปเรียนตอนเช้า แม่งยังไม่รู้ว่าทันไหม
บางคนทำงานจนลืมคนรอบตัว
บางคนแร็พช้า บางคนก็ชอบรัว
ตัวเราเท่านั้นที่รู้ตัวดี
แต่อย่าพึ่งท้อที่เค้าลำบากกว่าเราก็ยังมี

[Verse 1: AUTTA]
วันนี้มีเรื่องมีราวที่อยากจะเล่า
ไม่ใช่แค่เรื่องสั้น แต่ว่ามันยังเป็นเรื่องเศร้า
และจับเอาสิ่งที่ผมคิด และสิ่งที่เห็นมาเชื่อมเข้า
เด็กบุรีรัมย์วันนี้ขอแร็พแทนเพื่อนเจ้า และพวกเจ้า

เริ่มจากตอน เด็กหนูถูกทิ้งให้โตมา
ชีวิตไม่รู้จักพ่อไม่รู้จักแม่ รู้จักแค่ยายตา
ไม่เคยได้ขับรถ หนูขี่ควายในท้องนา
และใช้ชีวิตแม่งไปวันๆ แค่หวังให้พ่อแม่กลับมา
ถ้าเครียดก็แค่นอนหลับตา โดนทารุณแต่เยาว์วัย
ชีวิตในวัยเด็ก ถูกความกำพร้าพรากเอาไป
ไม่หวังจะมีเงิน จะมีทองให้เท่าใคร
หนูเพียงแค่หวังจะมีคน มารับมาฟังมาเข้าใจ

โคตรน่าเศร้าใจ ชีวิตที่เป็นไป
คนอื่นเขาก็ยังมีความหวังกลับมามองที่เรามั่ง เหมือนฟ้าไม่เป็นใจ
เสื้อก็ขาดๆ พอไปโรงเรียนก็โดนเพื่อนไล่แกล้ง
และไส้ดินสอไม่เคยมีใช้ กูมีอย่าเดียวคือไส้แห้ง
แต่ว่าช่างแม่ง ก็ได้แต่ตัวเองว่าช่างแม่ง
กูเกิดมาทำไมวะกูก็ยังไม่เข้าใจและ
ความจนไม่เข้าใครแต่ความจนของกูไม่เคยออกไป
เวลากูมีปัญหาก็ไม่มีพ่อมาปลอบใจ
แล้วเวลามีงานวันแม่กูอยากถามแค่มาให้กูกอดใคร

อยากมีสักครั้งสักครา
ที่ฝันของฉันนั้นกลับมา
สดับกับเสียงก่อนจากลา
สลับกับภาพตอนหลับตา
ยินเสียงสุดท้ายแห่งศรัทธา
โดนมรสุมรุมพัดพา
ปากท้องต้องมาก่อนปรัชญา
และจำผมไว้ผมอัตตา