Block

؛[قسمت اول]؛
گاهی می‌زنم پرسه تنها تو بلوک
این خم اخم سکوت‌ش نمیده ضعف بروز
خیلی وقته هرشب می‌کنم از صفر شروع
تا خواب بزنه به سرم، بپرم تو روز
بی‌تَن، بی‌پا، تو مرداب وجدانمم
من چی شدم، چه انتظار داری؟ بنی آدمم
این ذات کجه لبش، داغ و شقه کَله‌ش
می‌کنه درد واسه دردسر تو برج اول
الی آخر، با هرکی بیای، تخم چپم
من روحم آماده رفتنه که پُر صفم
نداره ترس معنی، نیست باکی از سفر
شرط می‌بندم بهتره برزخ از این جفنگ
ببین واژه‌هام می‌کنن، روحو درگیر
شما کفتارا دور رپ، همه‌تون دوره گردید
دو-سه‌تایی دور می‌زنید، دور رپ می‌گردید
اَ هیپ‌هاپ بویی نبردید، یه مشت حباب سطحی
واسه ادامه نداره ارزش، هزاری وقت
همه‌ش تو فکرم شایدم باید یه کاری کرد
گاهی نه میشه ساخت، نه میشه بخشید
گاهی صلح حیاتش بنده به برق شمشیر

؛[همخوان اول]؛
پی هم دغدغه کلی گشتیم
گم‌تر از قبلا به خونه برگشتیم
امید واهیه، این توهم و ترجیح می‌دیم
چون نه میشه ساخت، نه میشه بخشید
آدم عادی، دنبال فقریم
دست از پا درازتر، غرق شده کَشتی
گاهی صلح حیا‌تش بنده به برق شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید

؛[قسمت دوم]؛
اَ هیچی، هیچ‌جا، هیچ‌وقت، هیچ‌کس
من مسافر زمانم اما قطارم دیر کرد
بلیتم باطل، دست از پا درازتر دوباره
پاهام ثابت، سینه سپر، مشتم مبارز
بهم بگو اشتباهه
صدبار زاده شم از اول می‌رمش دوباره
می‌گَمش تو بوق و کرنا، پنبهٔ گوشتو بَردار
عادت کن به رپم که بهتره از این همه سرسام
ترسام، ترسام، سراغ من میان تو پَست‌ترین بلندا
کابوسای مرگ، یا رویاهای منتهی به فردا
دست از سرم بَردار
من می‌خوام تنها تو بلوکم راه برم
تک‌تک لحظه‌هاشو تو خاطرم جا بدم
به خودم میگم صحنه باشه حق من و جای من
به پشت پرده‌اش نمی‌ارزه که همه‌شون جاکشن
من خودمو نمی‌شناسم و تو این سوال غرقم
این مَردم اصلا دنبال خودشون می‌گردن؟
همه اَ یکی یه چی می‌خوان، من بهتر از خودم میشم
هر روزی‌ام برم خوشم که دیگه خورد نمی‌شم
هی دوست، بشنو صدامو اَ پنجره اتاقم هر روز
این کفترا که دَم پَرن، شعرامو از حفظن
تو گوش شهر می‌زنم با پرواز بی‌علت

؛[همخوان دوم]؛
پی هم دغدغه کلی گشتیم
گم‌تر از قبلا به خونه برگشتیم
امید واهیه، این توهم و ترجیح می‌دیم
چون نه میشه ساخت، نه میشه بخشید
آدم عادی، دنبال فقریم
دست از پا درازتر، غرق شده کَشتی
زیر آسمون آلوده دنبال فقریم
گاهی صلح حیا‌تش بنده به برق شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید

؛[قسمت سوم]؛
اَ کندن اَ بقیه بِکَن
کسی بهت چرت گفت، تو چرت نگو بگذر
تا مقصد، این ردپا رو حفظم
دَووم بیار لعنتی، شده فکر و ذکرم
دو روزی چندبار، پُر میشه چشمم
تو این فکرم همیشه، در حال کِشتم
میوه‌هاش ارزونی یاغی‌های عاشق
که اشک دوای درد هرچی نوشتم
من، نمی‌افته جسدم تا موریانه نخوره عصامو
از وزن خودم سیرم
هدفم اینه بمالم پوز به خاک
انتقام هرکی مُرده رو از زنده‌ها بگیرم
من هیپ‌هاپم که سرش درد می‌کنه
هرشب با شعر و صداش خودشو سرد می‌کنه فقط
گاهی واسه مبارزه گرم می‌کنه
زبونش تیزه، بالتو پَر می‌کنه