Bitmeyen Hikayeler

[Giriş]
(Pmf Beats)
(Noisart)
(Denizo ve Shahulean ya)

[Verse]
Benim psikolojim bozuk hâlâ
Kara bulutlar üstümde hâlâ
Bugün aynıyım dünde neysem
Değişmem alıştım ben bunlara
Standartlara ve sınırlara
Uymadım adamım ben onlara
Kaybet'cek veya elimde kalan bi' şeyi yok bu yüzden gözüm kara
Rap benim tek ilacım içimi sayesinde açıkça döküyorum
Benim hayatım film, filmlerden etkilenip bu satırları yazmıyorum
Ben eksiden başladım sıfırdan bile değil ve hâlâ mücadele ediyorum
Ben her zaman size göre imkansız olan ne varsa gerçekleştiriyorum
Ama bana ön yargılı yaklaşıyo'sunuz
Bilmeden, görmeden konuşup beni de kendiniz gibi zannediyo'sunuz
Ama siz hep yanıldınız, beni kendinizle karıştırdınız
La zaten ben tek başıma yüzde birdim
Sizse yüzde doksan dokuzsunuz
Bana yer süpürtenler şimdi benim peşimden koşuyor
İşlerine gelince de bana yaşıma göre davranıyor
Kuzenimin zenginliği bu yeteneğim kadar olamıyor çünkü
Zamanında ödünç bile vermediği o kıyafetin markası bana sponsor şu an
Umarım göstermişimdir akılın yaşla alakasız olduğunu
Star olmasam da en azından orijinal ve doğal olduğumu
Yaşıtlarım alır harçlık bana yatar stream'lerden maaşım
İzle ve gör bro benim nasıl kendi ayaklarımın üstünde durduğumu
Yaşasaydın yaşadıklarımı dayanamazdın bi' bağımlıydın kesin
Unutturur belki ama sen kendini kör edersin
Rahatlayabilirsin evet ama bütün acılarınla pes edersin
Ben hiç çekmedim içime onu o bataklık da beni hiç içine çekmesin
Mermim sekmesin isabet etsin
Hedeflerimin içinden geçsin
PMF, Noisart Deniz'i göndersin
Hiç affetmem bebek bende gerisi
Düşmanlarım geçiriyo' epilepsi
Sanki aynı bokun laciverti hepsi
Yüksek BPM hayat
Yorma kendini sen hızıma yetişemezsin
Beklentileri yüksek, ah
Sorun değil karşılarım
Anne tokat gibi vuruyor yüzlerine benim bu başarılarım
Bitmez bahaneleri
Onların her şeye ayrı vardır bi' lafı
Bazı insanlar çok fakir onların sadece var paraları
Nefesim kesilmediği sürece kaçabilir iki günlük hevesim
Beni övmesin hiç kimse çünkü piyasa motorsuz bi' motor çetesi
Yalvarır bitsin diye ama dur daha var
Üst baş değil karakterleri çakma
Benim fırçalamadığım dişlerim bile geleceklerinden daha parlak

[Outro]
Bitmeyen hikayeler, ya
Bitmeyen hikayeler, ya
Bunların devam ettiği yok
Bitmez, bitmez, bitmiyor
Bitmeyen hikayeler, ya, ya
Bitmez bu lanet hikayeler, ya
Bitmez bu lanet hikayeler, ya, ya
Bitmez bu lanet hikayeler, ya
Brr, brr, brra
Shahulean
Bitmeyen hikayeler

[Skit]
On sene boyunca içinde yaşadığım ülkede şartlar zordu
Bütün insanlar baskı altındaydı
Kadınların saçı çok az açık olduğunda polisler onları dövüyordu
Yüzlerine asit bile döküyorlardı
Bu yüzden ordaki kadınların bir çoğu, özgürlüğü yanlış anlayıp, estetik ameliyatlarına giriyorlardı
Müzisyenler ise konser yapmak için bile devletten izin almaları gerekiyordu
Kafalarına göre, istedikleri zaman da şarkılarını yayınlayamıyo'lardı
Çünkü bi' platform yoktu
Nasıl Türkiye'de Vikipedia'ya giremiyorsan, orda da Youtube'a giremiyorsun
Başka platformları da hiç kimse kullanmıyordu
Zaten orda bi' çoğu insanın interneti bile yoktu
Müzisyenlerin bir çoğu da bu yüzden ülkeden kaçmak zorunda kaldı
O kadar televizyonlarda dinden bahsediliyordu ki insanlar dinden soğumuştu
Tüm bunlar yüzünden hava kararınca evlerde çok pis partiler yapılıyodu
Gençlerin çoğu uyuşturucu bağımlısıydı
Anneniz babanız size yapma diyince nasıl inat yapıyo'sanız İran'da insanlar da devlete öyle inat yapıyordu
Benim babam da müzisyendi
Ailesi onu dışlıyordu ve ona ne maddi ne manevi asla destek vermiyorlardı
Çocukken okulunu doğru düzgün okumadı
Ve yaşı ilerledikçe babasının şirketine de girip çalışmadı
Bu yüzden de onu zorla askere gönderdiler
Askerde komutanıyla tartışıp komutanın çenesini kırdı
Hapise girdi, çıkınca da ona hiçbir yerde çalışma izni vermediler
Zar zor konserler yapmaya çalışıyordu ama onun paralarına da devlet el koyuyordu veya iptal ettiriyordu
Annemse babamın öğrencisiydi
Babam ona enstrüman çalmayı öğretiyordu
Annem annesini ve babasını kazada kaybedince, babam neyi varsa onunla paylaştı, onu korudu
Birbirlerini sevdiler ve evlendiler
Ne babamın kendisi ne de babamın ailesi pek kızla anlaşamıyordu
Ama kız hamile olunca işler değişti
Neyse ki sonunda ben doğdum
Üç yaşıma kadar idare edebildik
Ama bi' gün babam ve annem tartıştı
Babam bi' projesi için bi'kaç haftalığına şehir dışına çıkması gerekiyordu
O gidince annem bankadaki tüm paraları alıp, evdeki eşyaları da satıp beni kaçırdı
Paraların çoğunu uyuşturucuya yatırdı
Beni aç bıraktı
Bi' şey istediğim zaman da beni dövüp karanlık bi' odaya bırakırdı
Bazen iki, bazen de on iki saat boyunca
Boyum o kadar kısaydı ki kapıyı veya ışığı açamıyordum
Üç sene babam öldü diye beni kandırdı
Beni sürekli anaokulu açılmadan çok erken kapısına bırakırdı ve beni almaya çok geç gelirdi
Ondan çok korkuyordum
O küçük yaşımda hayattan soğumuştum
Hiç kimsem yoktu
Tek arkadaşım karanlıktı
O kadar karanlıkta kalmıştım ki karanlıkta görebiliyordum
Bi' mucize bekliyordum ve bi' gün babamın ve annemin ortak bi' arkadaşı babama benim ner'de olduğumu söyledi
Ve babam da gelip beni kendi yanına aldı
Annem de sanki üstünde yük varmış gibi, benden kurtulmuş gibi beni hiç aramadı
Babamla yaşamaya başladığımda akşamları ışıklar kapanınca korkuyo'dum
Tramvalarım vardı, alışamamıştım
Yaşıtlarımla anlaşamıyo'dum
İsmim bile ülkede en fazla üç kişide falan bulunuyordu
Oyun oynamak bana sıkıcı geliyordu
Hep kendimi sorguluyordum
Bi'çok kez ben de sadece onlar gibi normal bi' çocuk olup normal bi' hayata sahip olmak istemiştim
Umutsuzdum, sürekli her şeyi sorguluyordum çünkü olanlara anlam veremiyordum
Hep "Ben bunları hak edecek n'aptım?" diyordum
Nedenini merak ediyordum, içine kapanıktım
Kimseye bir şey anlatmazdım
Kendi içime atardım
Zor bi' hayat yaşadığım için daha çok sert ve itiraz eden müzikleri seviyordum
Üç sene zor şartlarda elektro gitar çaldım
Amfim yoktu, ne çaldığımı doğru düzgün anlamıyordum
Tellerim kopunca, parasızlıktan tel alamıyorduk ve penamı da kaybedince parmağımla veya bozuk parayla çalıyordum
Ama o kadar seviyordum ki günde sekiz saat çalışırdım, ellerim kanayana kadar
Müzik bana ilaç gibi bir şeydi
İstediğim gibi açık bi' şekilde içimi dökebilmemi sağlıyordu
Derslerime hiç çalışmazdım
Okulumu hiç sevmezdim çünkü her gittiğimde diğer çocuklar gibi neden ben de annemle değil de, tek başıma gittiğimi soruyorlardı
Artık korkularımla yüzleşmemin zamanı gelmişti
Annemi görmeye gittim
Artık yaşım ilerlediği için her şeyi daha iyi gözlemiyordum
Ama hiç hoş şeylerle karşılaşmadım
Pek detayına girmek istemiyorum çünkü gerçekten utanç verici şeyler
Ama beni kendisinden soğutmuştu
Her şey üst üste gelmeye başlamıştı
Babamın yanına döndüğümde evi polisler bastı
Evi dağıtıp babamı gözümün önünde dövüp götürdüler
Babam geri döndüğünde parmakları kırılmıştı ve kendinde değildi çünkü elektrik şoku yemişti
Ve bana artık İran'dan çıkmamız gerektiğini söylemişti
Yoksa benim de geleceğim yanıcaktı
Evimizi bir daha basarlar diye kışın ortasında sokakta kaldık
Çok lazım olan eşyalarımızı aldık ve her şeyden vazgeçip ülkeden çıktık
Türkiye'ye geldik, bi' kuruş bile paramız yoktu, dili bilmiyorduk
Sokaklarda müzik çaldık
Gelip bir lira bırakan da oldu, tükürüp küfür eden de
Bu yüzden insanların ne dediği umrumda değil
Gözlerimi kapatıp hedefime odaklanıyorum
Bi'çok şeyi öğrenip tecrübe ettim
Bi'çok şey kazandım ama kazandığım kadar da kaybettim
Her insan gibi ben de hatalar yaptım ama onlardan ders çıkardım
Öğrendiğim bi'kaç şeyi sizlerle paylaşmak istiyorum
Bunu unutmayın ki kötülüğü dibine kadar görmeden iyiliği göremezsiniz
Görseniz bile iyi olduğunu fark edemezsiniz ve kıymetini bilmezsiniz
Emin olun üstesinden gelemeyeceğiniz şey karşınıza çıkmaz
Tüm bu zorlukların bi' anlamı var, bi' ayarı var
Zaten herkes aynı olsa renklerin bi' anlamı kalmaz
Hep bardağın dolu tarafından bakmaya çalışın
İnadına kafanızı dik tutun
İşin komik tarafı bunların hepsi aslında bir sınav
Bu yüzden hiç takmayın
Mesela ben kendimi hep toplumdan dışlanmışım gibi hissettim
Çünkü bana bende bi' gariplik varmış gibi davrandılar
Bi' çoğu beni anlamaz ve bilmez ki ben sıfırdan bile değil eksiden başladım
Kimseden bir adım önde falan değildim hatta tam tersine bir adım gerideydim
Mücadele ederek, savaşarak ve çabalayarak buralara gelmeyi başardım
Ama bu sadece bu kadar olmayacak
Daha da çok kendimi geliştirmeye devam edicem
Şansa değil, hak ettim ve hakkını da vericem
Siz rahat olun
Ve şimdilik benden bu kadar
Burdan bu albümde emeği geçen herkesten teşekkür etmek istiyorum
Onlar tek tek sayılamıyacak kadar fazla
Yeah, Shahulean