Bir Körün Sürrealist Tablosu

Kendine gel lan artık yorulduğunu görüyorum
Benim dediğin yerden kovulduğunu biliyorum
Sonunu tahmin edip yanılmayı diliyorum
Ben her gün aynı yerde aynı anda bitmiş oluyorum

Sevabım omzumadır günahım boynuma
Yıllar önce yatmışım siyahın koynuna
Sorulan her soruya cevabınız olmasa
Velhasıl bu şehirde bir gün daha güneş doğmasa

Anlamak istemiyonuz insanları sevmediğimi
Beni anlamak için lisanların yetmediğini
Doğru sanın bütün küstahların söylediğini
Ve çöz bazı zamanlarda kan akıtmak istediğimi

Yalanım yok bu siktiğim yerinden sıkıldım
Bir fanusun içinde yıllar boyu tıkıldım
Şimdi bir şeyleri yok etmenin zamanı
O vakur bir adamdı,gururlu ama zavallı

Kuruntu kelamını sindirecek
Bu his beyni manevi bir mengene arasına sokup eskiticek
Canından bezdirecek, sana kini besletecek
Kahkahayla olan bütün bağlarını kestiricek

Iç sesin dinmeyecek duymak istemedikçe
Çok boktan ithamlarla seni yargılayacak ve her gece
Bir çıkış yolu için fedakarlık yapcan ama
Hiç bir sik olmayacak, karalayacan öylece

Durumlar öyle işte,adeta buzullarda bir ev inşa edip
Orada yaşar gibi,öylesine
Sende sevmiyorsan dinle bunu çünkü bazı insanlar
Bazılarının tapar gibi gölgesine

Bir de sorulardan çok sıkıldım cevap vermek istemiyorum
Bilhassa birileriyle konuşmak
Muhatap olmak kötü,ağzımdan laf alma
Ben konuşursam birkaç kişi acı çeker muhakkak

Bunu sallayacağımı sanmıyorum
Yani pek de ırgalamaz beni onun acı çekme olgusu
Doğrusu bir şeyleri hissettiğimi sanmıyo'm
Benimki resmen bir körün sürrealist tablosu

Yazdıkça yazasım var,battıkça batasım
Sustukça susasım var, içtikçe kusasım
Bunların karamsarlık dalgasıyla ilgisi yok
Amacım sadece kafam birazcık rahatlasın

Eminim hayattasın herhangi bir galakside
Milyarlarca ışık yılı uzaktasın hayattasın
Yıkıkken ayaktasın çaktırmıyo'n işleri
Sen,tarafsız olanların sevmediği taraftasın

Bir nevi araftasın, her haftanın ilk günüyle
Son gününün çok da farklı olmadığını uyanmışsın
Bu hale alışmışsın bir zırh gibi
Benim gibi ve kendini buzulların üstünde kuşatmışsın