Beyaz Güvercin

[Verse 1: Sokrat St]
Bir sabah uyandım ve insanlar yoktu
En çok da aklımın gitmesinden korktum
Birkaç küfür ağzımda, geçmiş etkisinden
Yaşım 26 ama 70 etkisinde

Zamanı değil, ruhumu geri ver
İçimde sıkıntı var yüzüm gülse bile
Bir savaştan sağ çıkmıştım zaten
Bana sadece kendimi düşündürmediler

Etrafımda yükselen sesler
Kulağıma düşen en çirkin beste
İnsanlar savaşa özenmişti resmen
Ben de küfür olup yağdım artık tükenmiş bir nesle

Korkularım var, ayaklarım çıplak
Hala sokaklarım çıkmaz
Üstüne bombalar yağsa da ruhumun
İnancım tam; beyaz güvercinler ölmez!

[Nakarat: Sokrat St]
Hayaller var, kurulmamış hayaller var
Küçük kalplerin elinde kırık oyuncaklar
Gelmeyen cevaplar ve bitmeyen sonuçlar
Sonuç; dünyanın sofrasında çöp yiyen çocuklar!

Hayaller var, kurulmamış hayaller var
Küçük kalplerin elinde kırık oyuncaklar
Gelmeyen cevaplar ve bitmeyen sonuçlar
Sonuç; dünyanın sofrasında çöp yiyen çocuklar!

[Verse 2: Şanışer]
Nevi ruhu Şeri’n kanatlarım kan kıranları
Gözlerim ama, yakın düştü gibi çocuk ellerim vedama
Yaşam pahalı fakat ironiktir:
Bu ülkede ölmek bedava

Hatırladığım son bayram Gezi
Halâ burdayız yok sayma bizi
Hiçbi’ güzelleşme görmedik
Suskun olabiliriz fakat ölmedik

Yetim kalan ağaçlarım var
Yarın da savaşlarım var
Kanımda barış falan yok
Sadece yavaşladım yar

Düzene dönüşmedim daha
Kinimi bölüşmedim daha
Beni yenmediniz
Son gücümle dövüşmedim daha

Yakın mıdır yarın? Uzak mıdır sabah?
Gider miyiz bi’ gün Kandillere?
Kanımda mikroplar, yüzümde yara bere
Canımı almak için bekliyorken kara melek

[Nakarat: Sokrat St]
Hayaller var, kurulmamış hayaller var
Küçük kalplerin elinde kırık oyuncaklar
Gelmeyen cevaplar ve bitmeyen sonuçlar
Sonuç; dünyanın sofrasında çöp yiyen çocuklar!

Hayaller var, kurulmamış hayaller var
Küçük kalplerin elinde kırık oyuncaklar
Gelmeyen cevaplar ve bitmeyen sonuçlar
Sonuç; dünyanın sofrasında çöp yiyen çocuklar!