Beyaz Ev (La Balada Del Pianista)

Burdan geçerken seni ararım nedense
Durur gözlerim o beyaz evin bahçesinde
Hergün yüzünde aynı hüzünle gizlensen de
Mutsuzluğun beni çağırıyor gel diye

Dursam yanında tanımazsın ki görünce
Nerden bilirsin sevdiğimi gönüllerce
Oysa yakından sana dokunsam ben kendimce
Bir de konuşabilsem neler söylerdim dinle

Acı var gözyaşında topla ver bana
Bir de gülen gözlerle bak dünyaya
Unutman için zaman katsam sana
Ölümsüz yaşam varsa bulsam sana
En güzel yıllarımı saklasam en sona