Beş Parmağın Beşi Bir Değil

[Giriş: Yener Çevik]
Ben Yener, a.k.a Yeni Rakı Asbest
Kuvâ-yı İzmir!
Sad, İstanbul
Gerikoz kulaklara
Hangi kafadaysa
Takma kafana!

[Verse 1: Sad]
Hani derdin ya gel bıraksın
Bırakıp gidersen yüreği çıraksın
Umut desem çıkmaza boğarsın
Çözemez yine kendini yorarsın
Anlarsın ki sende yokmuşun
Yanmayan ateşin külünde kormuşum
Sensizliği her gece yormuşum
Bir bakmışınki adı çizik olmuşum
Sormayın ayak izi zedeler
Desersen eğer yara kemiğe değer
Yol biter dönersem eğer
Attığım her adım beni keseler
Dizeler yasa hiç bitmez
Anı desen gözüm hiç kesmez
Anlat meâl olsam yetmez
Dinle yâr dilden düşmez
Hayat yanar döner bi konut
Attığın volta çehresi somurt
Dinler mi gönül hiç komut?
Tutamadığın el senin için somut
Bizler tek mum ışığı umut
Gözüm karadır gittiysem unut
Sıkıntıya sokma kafa yine bulut
Hayaş işte sen ben unut!

[Nakarat: Yener Çevik&Sad]
Beş parmağın beşi bir değil!
Hayat acımasız sen kenara çekil!
Başım selam verirse yere eğil!
Düşündükçe korktuğun hayat bana kefil

[Verse 2: Yener Çevik]
Karda yağmur izi arıyor gözüm
Yazı düşman ise yazdığım sözüm
Kelime bitsin, dilim yansın
Hep ağlarım ama millet güldü sansın
Öğle gelsin, akşam gitsin
Yârimde uzak beni kim sevsin?
Bilmem artık beynimde essin
Huzursuzluk üstümden çıkmayan kirsin
Leke leke, yıllarım leke leke
Kirpaz çamur hevesimi dike dike
Çıplak kalmak isterim derimi yüze yüze!
Varamayacam karaya kızamayacam denize!
Yosun tuttu kemiklerim yeşil
Gittiğim yolların adı da keşil
Yüzümdeki çiller çatık kaş
Beynim artık fırlasın artık bu baş!

[Nakarat: Yener Çevik&Sad]
Beş parmağın beşi bir değil!
Hayat acımasız sen kenara çekil!
Başım selam verirse yere eğil!
Düşündükçe korktuğun hayat bana kefil