Batırsaydın Keşke Gemileri

[Verse 1: Necip Mahfuz]
Anlaşıldı limanlar artık değil manasız
Boylu boyuna uzanıcam, bekle Kulaksız
Hudutlarımda patlayan bi yokluk eskidendi
Yani şöyle derler köprüler sürüklendi
Bi yanım küldü önceden alıpta sardılar
Bırakılanlar yok oldu kanınla aktılar
Hatıranı kaldır at, toplayıp ben yakmadan
Sıcak yatakta düşüm vardı, yerime yattılar
Diğer yanımsa halen sakin halen tevazuda
Söyleyecek birşeyin kalmamıştır bu mevzuda
Bu en zor an, kaybolaydın öyle sessiz
Bende yoluma bakmıycaktım sebep kuzey buna
Eskiler değişmese harbiden yanardım
Eminim söylediklerin harfiyen yalandır
Uzakta kal, bu mesafe gayet iyi böyle
Yoluna sağlam bakan her zaman kalanlardır

[Verse 2: Lider]
Yüzünü göremez oldum balçıktan
Tamda şu dakikadan sonra işim olmaz ki bu kancıkla
Adına şiirler yazmaktan başka birşey yapmadığım için
Başka yerde, başka birine can sızlat
Fikrin yok, ne beni ne ailemi tanırsın
6 yaşındaki kardeşimde elinin hatırası
Yeminim onurumdur
Evinin yoluna oturup o boş caddelerde ağlayarak Ekim'i hatırlarsın
Adına yüzlerce satır yazdım
Hatır saydım her şeyi
Batırsaydın keşke gemileri
Kapılsaydım deli kanıma yaksaydım Edirne'yi
Sayılmadı vücudumdaki ne kemik, ne deri
İleri geri neden aynı yerde duruyorum?
Yatağının sol tarafında adım halen duruyor mu?
Parçanın nedeni kulaklarına sokulmaktı
Ve sebebi saçlarına inan annen gibi dokunmaktı