Barrio

[Chorus]
Μιλάω μέσα απτή γύρα μέσα από το barrio
Έκανα τα μάτια μου ένα σημειωματάριο
Μιλάω μέσα απτή γύρα μέσα από το barrio
Όλοι εθισμένοι στο ευρώ ή στο δολάριο

[Verse 1]
Η πιο διεστραμμένη εποχή μας την πέφτει
Ασπίδα μου η τέχνη
Άλλη μια νύχτα που κανείς δε με βλέπει
Το πρόβλημα θα παραμένει πρόβλημα
Κι ας έχουμε τη τάση να του δίνουμε διάφορα μεγέθη
Τι σε ζορίζει, τι τρέχει, έτσι θα ναι πάντα
Να θυμάσαι μια στη μπόρα, μία στο κέφι
Στο χέρι μας να διώξουμε το μίσος
Πρώτα απ' όλα από τη στέγη
Στο χέρι μας να ενώσουμε τα έθνη
Και μάθαμε να χούμε ο ένας τον άλλον κοντά του
Και αυτό είναι που προβληματίζει
Πες του αγέλη παρέα συμμορία
Πες μου μια λέξη που το χαρακτηρίζει
Δε βάλαμε ταμπέλες γιατί ο καιρός γυρίζει
Θα πάρει ο καθένας τελικά ότι του αξίζει
Το θέμα είναι η αγάπη να έρχεται αναπάντεχα
Με φορα, τη ψυχή μας με πάθος να πλημμυρίζει
Και ποτέ δε ξεχάσαμε τις ρίζες
Ποτέ δεν είδαμε το ραπ σαν business
Ποτέ αυτό που γράφω είναι αληθινό
Τ' ακουν οι φίλοι που είμαστε μακριά και φέρνει μνήμες
Και τώρα η εποχή μας έχει χούντα
Και όλοι θέλουν τον αντιφρονούντα
Μας έδειξε το δάχτυλο να βάλουμε το φίμωτρο
Να μην μας χώσουνε μέσα στη κλούβα
Αυτή δεν είναι απλά η εκδοχή μου
Αυτό είναι μήνυμα απ' την εποχή μου
Το κουβαλάω μαζί μου
Τ' αφήσαμε ένα βράδυ και έτσι άναψε φωτιά
Σε ένα κακόφημο πάρκο στη περιοχή μου
Αυτά δεν είναι λόγια του αέρα
Το νιώθω και παλεύω κάθε μέρα
Μελετάω την σκακιέρα με τα τέρατα
Ο στόχος καθαρός και ειλικρινής
Θέλω να πάει η μουσική μου λίγο πέρα από τα πέρατα
Ρίξε τη βροχή να μας ξεπλύνει
Πότε μας δε θα φτάσουμε ως εκεί
Σε κάποια πόλη θα γυρίζω σαν χαμίνι
Σαν στίχος που ψελλίζουν οι μικροί
Σου είπα άνοιξε τη βροχή να μας ξεπλύνει
Οι αμαρτίες ένα ισόβιο κελί
Κατηγορούμενος που θέλει τη ψυχή του να ελαφρύνει
Βγάζει το πόνο του απάνω στο χαρτί

[Chorus]
Μιλάω μέσα απ' τή γύρα, μέσα από το barrio
Έκανα τα μάτια μου ένα σημειωματάριο
Μιλάω μέσα απ' τή γύρα, μέσα από το barrio
Όλοι εθισμένοι στο ευρώ ή στο δολάριο

[Verse 2]
Από μικρός ήμουνα διάολος, ποτέ δεν έμεινα άοπλος
Ποτέ δεν μου έφτασε μια απλή ζωή και ένας μισθός οχτάωρος ψάχναμε τα περισσότερα μα χάναμε τα ομορφότερα εμπιστοσύνη απ' την οικογένεια μάθε δε δίνεται απλόχερα
Γιατί το τράβαγα, τράβαγα, τράβαγα flows
Άφησα δικάβαλα απ' τή γενιά που κουβαλάει μελάνια
Μνήμες, μουτζούρες και μάνταλα γιατί τότε έπεφτα
Έπεφτα άτσαλα με μένα πάντοτε τα 'βαλα
Είδα πως πρώτα αλλάζουν οι άνθρωποι
Και έπειτα αλλάζουν τα πράγματα
Φόρτο, φόρτο, φόρτο, φορτωμένος
Σ' ό,τι αγαπώ προσηλωμένος κάθε μέρα λίγο πιο δεμένος
Με όλη μου τη ψυχή σ' αυτό δωσμένος μ
Ένοντας εκρηκτικά ζωσμένος να κατεδαφισουμε το μέρος
Ο δρόμος άτσαλος, μα μένεις άλαλος
Και σκαν' οι μπάφαλος σαν παντιγιερος
Και ολο ψάχνω την ατέλεια και βάζω τα θεμέλια
Παλεύουμε εδώ εμείς να ζήσουμε με αξιοπρέπεια όχι πολυτέλεια είμαστε αδέσποτα μην λες πολλά μισούμε με ανιδιοτέλεια
Εδώ δε πιστεύω σε ανθρώπους
Πώς θα πιστέψω θεούς
Και ευαγγελια
Είναι σκληρή δουλειά και αφοσίωση
Ταπεινότητα και υπομονή εδώ κάθε πρωί έχει γείωση
Και κάθε βράδυ αυτοκριτική
Άλλο η πτώση άλλο η προσγείωση
Εκεί θα με δεις μαθητή
Δημιουργικότητα στην επιβίωση
Και όλο θα ψάχνω να βρω τι μου αρκεί

[Chorus]
Μιλάω μέσα απ' τή γύρα, μέσα από το barrio
Έκανα τα μάτια μου ένα σημειωματάριο
Μιλάω μέσα απ' τή γύρα, μέσα από το barrio
Όλοι εθισμένοι στο ευρώ ή στο δολάριο