[Intro]
تو باید مثل بیابون
شعر انتظار بدونی
ابر تو هرچی که باشه
بازم عاشقش بمونی
[Verse 1:Taham]
میدونی تو دلم ریشه داری
نمیره از سرم اثرت
تو فقط بی نقابی
دور نمیشم اصلا از بغلت
حتی اگه بینمون فاصله ست
بدون کم میشه ساله بد
بمون
بدون حل میشه آخه من آرزوی توام عین اون قاصدک
میرم تو باد چون که باید برم
باید برم آینده شم
برم بادبادکم و انقد هوا کنم
تا یه پا مرد بشم
پس بهم اخم نمیکنی غر بزنی
حتی اگه سخته اینطوری پشت منی
حتی اگه پرسه میزنیم در زمین
تو نماد صبر میهنی تو یه زنی
اسمت آزاد نیست خودت آزاده ای
تو بهاری سبزی آمده ای
که آزاد بشی پس آرام بشین
چون تو معنی آرامشی
تو والاترین و بالاترینی
چون تو مامانمی
[Verse 2:Paya]
تو باید مثل بیابون شعر انتظار بدونی
ابر تو هرچی که باشه بازم عاشقش بمونی
حتی اگه
حتی اگه خارجه اون نیست
حتی اگه آرتیست سرش تو کار خودش و
راشو کج کرده ردّ کرده رفت رده گورش
میگن حتی وقتی نرّه قوله
فرقی نداره برات با وقتی بچه بوده
میگه دوست بد دورش
میگی دوس پسر داره
ته کیفش همیشه یکمی پودره سبز داره
همش نگرانشی
بگو نگران چی؟
حسّتم واقعیه اصلا نیست این عشق نمایشی
بودی همش تکیه گاه
موندیم تشنه بازم
منو ببخش اگه گاهی کردم اشتباه ولی
فکرشو که میکنم میدونی چی مامان
منم به رپ دارم عشق مادری