Avazım Çıktığı Kadar

Uyandım uykudan
Kaçtı güneş bir anda penceremden
Yeri yurdu belirsiz bir histeri sardı ruhumu
Aldı götürdü beni benden
Sıkmaktan tuz buz oldu dişlerim

Her gelen bir parçamı götürdü giderken
Kendi kendime onardım hisleri
İçimde cansız bedenler kalmış batan gemilerden
Oysa huzurlu seferler istedim

Sessiz sedasız gidişlerimde saklı vedalar
Yüzümde tebessümler, göğsümün ortasında dağlar
Tenimde yangınlar var, içimde yanan limanlar
Haykırsam kim anlar?

Avazım çıktığı kadar susmaya alıştım artık
Olsun ne varsa olmayan
Gururumu gözden çıkardım
Aydın gündüzlerden kalan
Bitmek bilmeyen bir karartı
İçimdeki ukteler içimden büyük artık
Büyüdüğüm sokaklar yabancı

Yaşıyorum hâlâ
Yıkılmıyorum inadına
Birkaç yırtık fotoğraf
Ve açık yaralar avuçlarımda

Beni vurma, sırtım dolu yara
Sorularım var, cevapla
Hiç ışık yok
Sanırım hapsoldum karanlıkta

Avazım çıktığı kadar susmaya alıştım artık
Olsun ne varsa olmayan
Gururumu gözden çıkardım
Aydın gündüzlerden kalan
Bitmek bilmeyen bir karartı
İçimdeki ukteler içimden büyük artık
Büyüdüğüm sokaklar yabancı