Άβαταρ (Avatar)

[Intro: Rio]

[Verse 1: Rio]
Πάνω στο σώμα μου καρφώνονται χιλιάδες βελόνες, δε στάζει αίμα ενώ Ζωγραφίζω με λέξεις τις σκοτεινές μου εικόνες πάνω στα αστερία
Δεν παίζει θέμα
Οι νύχτες μου πλέον δεν έχουν τέρμα
Με πιάνω να παραπατάω κάπου κάτω από την Ακρόπολη
Κρατά μια μπύρα στο χέρι μα είμαι ήδη κώλος πολύ
Ανάβω το γαρό-τσι και μονολογώ ζαλισμένος μέσα στην πλάνη μου
Το βήμα μου αργό, έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου
Κι όσο νυχτώνει ησυχία στοιχειώνει τη μαύρη πόλη μου
Εγώ απλώνω στον καπνό μου το μαύρο σεντόνι μου
Γιατί να μην μπορώ να γυρίσω λίγο πιο πίσω να ζήσω πάλι το story μου; Μάνι, το πιστόλι μου, φέρε μου το πιστόλι μου
Ικανός να κάψω όλα τα όνειρα της πιο όμορφης νύχτας
Απλά σαν να βάζω φωτιά στο πακετάκι με τα σπίρτα
Γελώ σαδιστικά πάνω από τα φώτα της Αθηνάς και χάνομαι, μη σώσεις και με βρεις ποτέ
Το ζω εκεί που σπάνε καρδιές, εκεί που βουλιάζουν ψυχές
Εκεί που δεν υπάρχουν όνειρα μονό τώρα, εκεί που δεν υπάρχει το χθες
Εκεί που σπάνε όλες οι γαμημένες υπομονές
Σύμμαχος πλέον με τις σκιές που ακροβατούσαν ανάποδα μέσα στο δωμάτιό μου
Και τις φωνές που αγκομαχούσαν να βγουν από το μυαλό μου
Είναι φόρες που χάνω για λίγο το εγώ μου
Εδώ που γιορτάζω για εκείνους που με σκοτώνουν
Ποτέ μου δε φανταζόμουν να με λυτρώνουν
Οι δαίμονες που 'κρυβα μες το υποσυνείδητό μου

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Bridge: Rio]

[Verse 2: Μάνι]
Ο πλανήτης σκάει boom, δεν τα μιλάμε
Δεν παίζει μετά μα δε λυπάμαι
«Θυμήσου», θυμάμαι
Όταν πεθάνω θα φύγω περήφανος, δε με φοβίζει το σκοτάδι, ξέρω πουθενά δεν πάμε
Δεν έχουμε ψυχή μα άθελα μας τη χρωστάμε
Δε φτάσαμε ποτέ πουθενά, δεν προχωράμε
Κάνουμε κύκλους σε μια σφαίρα στο κενό
Αντίστροφη μέτρηση προς τον θάνατο
Από τη γεννά μας γι' αυτο κάθε μας βήμα είναι μάταιο
Μέσα στο απέραντο κι άπειρο
Είναι τέρας το σύμπαν με μη δεδομένο αύριο
Άλλωστε να καμαρώσω τι;
Ονομάσανε τον φόβο τους θεό οι θνητοί
Και ζουν παράνοια, δε γύρισε πίσω κανείς κάτω από την επιφάνεια
Ίσως να ονειρεύεσαι για πάντα μα να πέφτεις σπάνια
Ίσως να 'ναι κάπως έτσι τώρα, ίσως να μην υπάρχετε καν
Ποια είναι τα όπλα μου ώστε να μάθω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου;
Φαίνονται κόλπα ενός ξεπεσμένου μάγου σε ένα πλανόδιο τσίρκο προ πόλεμου
Τι να πιστέψω πες μου
Τους δαίμονες μου, ν' αφήσω ελεύθερες τις εμμονές μου
Μπας και φύγουν επιτέλους οι πληγές μου, οι ενοχές μου
Και να κλείσω από επιλογή, θα 'ταν στις τρεις ευχές μου
Θα 'ταν μες στις τρεις ευχές μου, ναι, θα 'ταν μέσα στις τρεις ευχές μου

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Chorus: Rio]
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με φού'
Κι είναι νύχτες που με πάνε από εδώ κι από εκεί κι εύχομαι ν' ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

[Outro: Rio, Trainspotting sample]