Atlas

Sağım solum yalnızlık
Usulca gezip geldim
Önümde ki seçimlerim eder mi dünü kirli?
Ellerimde kalan neydi? Elimde var mı şimdi?
Nefes almak lütuf gibi sarf ettiğim benliğimdi
Yoruldum yaşamaktan, umuda kapanmaktan
Umutla yaşamak lan geçmişime kapanmaktan
Oysa ki çocuklukta tek derdim;
Kaçamak oyunlar ertesinde yarın ne olacak? Uyumasam
Gözümde yorgunluk, bedenimde yaralar var
Dünyada bana ait çöp dahi bulamazlar
Gidenler kalanlardan iz bırakmaz yalanlarla
Kalanlar, gidenlerden, parçalarla yaşamakta
Çığlıklar, duvarlarda resimlerle avunmakta
Düşünce kaldıran bir umut vardır sorunlarda
Güzel bir umut vardı
Hayallerden oluşan bir gelecektе temiz düşler kuruyorken yalanlarla
Şimdi bıçaklarla ihanеti kapatmakta
Her sabah kalktığında vicdanıyla savaşmakta
Garip bir düzen kuzen, paran kadar adamsın da
Paran yoksa altın olur fikirlerin karanlıkta

Birinci kural; dibe girip çıkmak
Hayatın kurallarda kaybolacak
Kurak bir kalpte tane su ararken boğulacak
Yalanlar hiç peşini bırakmayacak

Anla!
Duvara konuş karşındaki ahmak
Bugün yarın geçip gider
Yalanların sanma yarın bugün derken hatalarda dün oluşur ahbap
En iyiniz kibir kaplı savaşmakta altdan!
Sadakat olmuş artık ağızlarda bakla
Maskeni tak çık sokağa karakteri sakla
Lanet düşünceler her yanını kaplamıştı yapma!
Bir bankta uyan beş gün uyu aynı parkta