Arvahe Shab

زود ميگذره فصلاى سال
پوست ميندازيم هرسال يبار
هارم مثه ومپايرام
تشنه گردنت ميشم تشنه حرفاى ما
لفضاى ما، رقصاى ما ، دعواهامون و
حتي ترساى ما ، كه شده درسای ناب، شعر ميشه روى بيت
قبلش ميگيرم دو سه تا كام ازين هيت
دمو ميده و بدخوا خيت
مياد شعرام سرى تهران ميتركه
استادم اره تو اين حيطه
اره

شبهاى تنهام ، با افكار شر
رد ميدم هربار
با برگاى سبز
ميرم طرفاى شهر
ارواح شهرو
شدن طرفدار من
من خودم تلفات جنگم

ميتابه هاله نور
دارم حال خوب
بيبى نيا انقد بگو نيستى لايق
هر جا هستى ميخوام حالت خوب باشه
اره من همينجام ثابت
چون يه روز منوتو ميريم ميمونه راز ما
كه زنده ميشه هربار با نگات
ميشى نزديكو داغ باز تنت
وصليم بهم توى كاعنات
هرجا ميرى بدون پا به پاتم

منو باز ببين
ادم قبلى نيستم
جور ديگه باز ببين
چقد ناز ديدت به ياد ديشب
ميدونى كه من رام نميشم
روح دادم به اين راه پيشه ام

شبهاى تنهام
با افكار شر
تو ام ور ميرى هربار
با اعصاب من
ميرم طرفاى شهر
ارواح شهرو
ميان طرفاى من
طرفاى قلبم