Από μέσα πεθαμένος (Apo mesa pethamenos)

(Τον καιρό που με αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωί
Στην κουβέντας μας απάνω
Είναι άραγε η ζωή τότε γύρισα και σου είπα
Για άλλους είναι το κρασί
Για άλλους δόξα
Για άλλους πλούτη
Μα για μένα είσαι συ
Για άλλους δόξα
Για άλλους πλούτη
Μα για μένα είσαι συ
Είσαι συ..)

Αποτρόπαια εγκλήματα σε τμήματα και κλινικές
Νιώθω ασταθές το πάτωμα τις χαραυγές που δεν κοιμάμαι
Έχω την κατάρα του να θυμάμαι τα πάντα ξέρεις που θα μαι
Αν θέλεις πέρνα πριν το φινάλε και βάλε ότι παίζει μέσα στο ποτήρι μου ξενιτεμένοι φίλοι μου μου στέλνουν πως μου βρήκανε δουλειά
Μου λένε της Ευρώπης την νύχτα κι από την κάμερα μου δείχνουν τα μικρά τους παιδιά
Τα χιλιόμετρα πολλά
Κι η μικρή έχει τα μάτια του μπαμπά της
Φοβάμαι πως θα έχω πεθάνει μέχρι να έρθεις
Γραμμή 608 ίδιος καρβουνιάρης ίδια έλλειψη χρημάτων και αγάπης
Γενιά του ‘90 Ξύλο γάρα ξύδια και ξενύχτια κάθε νύχτα
Μονολογώντας πίτα το ξημέρωμα
Πάνω στο σώμα μου έντομα έντονα με τσιμπάνε
Ξεκινούν από τα πόδια την καρδιά μου τριγυρνάνε
Και θέλουν να την φάνε από ότι φαίνεται
Από ότι λέγεται στην πιάτσα ο πιτσιρίκος έδωσε ονόματα
Την είδανε κωλόπαιδα με δυο ραπς με fat caps αράζουν
Την πόλη βάφω μαύρο σκέτο όχι κόκκινο μαύρο
Να ήταν οι μέρες μας πολλές μα ήτανε λίγες, Πόσες;
Όπως οι μύγες ξεφεύγουνε από τις σκοτώστρες καλοκαίρια
Σ' είδα με χιλιοτρυπημένα χέρια και με ρώτησες αν φαίνεται
Και σου είπα γαμησέ τα
Μετά τα έκρυψες με μια ζακέτα
Ένα ψέμα
Έστριψες το βλέμμα κι έστριψες να πας αντίθετα
Μποτιλιάρισμα στην εθνική τρακάρανε δυο αυτοκίνητα
Ένας τραυματισμένος κι δυο θύματα