Aπ’την Aνατoλή ως τη Δύση

[Verse 1]
Η ζωή κυλάει και αφήνει σημάδια πάντα στο πέρας της
Και εμείς διαλέγουμε τον άγγελο ή το τέρας της
Η ζωή κυλάει και εμείς τρέχουμε θνητοί στο μονοπάτι της, άλλες στο μίσος και άλλες στην αγάπη της
Σκαλιά ατελείωτα ανεβαινεις για να φτάσεις πιο πανω
Και κάθε λάθος για καλό, ειμαι άνθρωπος, σφαλω
Δεν ειμαι ατρωτος μάλλον
Μα γιατρευω πληγές, πληγές που αφήνουνε σημάδια για να 'χεις κάτι να λες
Μα το μυαλό μου θολωμενο για τις μέρες που δε ζήσαμε
Πάντα στη νύχτα το φως λησμονησαμε
Ακόμα ψάχνω να σε βρω μέσα στο χρώμα της δύσης
Για να μου πεις πως με νιώθεις και ότι θέλεις να ζήσεις
Και εγώ για εσένα θα 'μαι βράχος να κρατάω στα δύσκολα
Να μηn πέσουμε μαζί μη γίνουμε εκείνο το τίποτα
Θα γίνω Bαγόνι να ταξιδεύουμε χιλιόμετρα απ'τη Δύση ως την Aνατολή κάπου στην ατμόσφαιρα ή σ'ένα παγκάκι βολεμένοι...
Ένας κόσμος για εμάς κάπου περιμένει,,,
Ένας κόσμος για εμάς μόνο μουσικάρες!
Με αξιοπρέπεια, τιμη και Γυναικαρες!
Άκου, άκου

[Chorus]
Όσο κυλάει η ζωή, όσο αλλάζει ο καιρός
Στη Δύση ψάχνω πνοή και στην Ανατολή φως
Και άμα τα λάθη μας κάψανε
Θα μας ζεστάνει το πάθος
Και αφού τα κύματα κοπασαν δεν θα μας πνίξει ο πάτος x2

[Verse 2]
Διώξε τα σύννεφα, ήρθε η μέρα ήλιο να ανθίσει
Ν' αποχωρήσουμε από τον καιρό της σιωπης
Πόσο θα ζούμε ακόμα μπάλωμα στο μπάλωμα, να βάζουμε φωτιές με το κεφάλι παρανάλωμα
Και ματωνα τα γόνατα, παγωνα την πλατη, μαγκωνα το στόμα μου με πνιγανε τα λάθη
Άφηνα τον Θεοδόση να πνίγουν τα παθη και έφτιαξα το lobo για να δω τι έχω μαθει
Και πού έχω φτάσει; 31
Όλα γυρίζουνε πλέον γύρω από εσένανε
Οσα μου μαθες μενουν κρυμμενα, σε μουσικες και λογια κακοκουρδισμενα και ολοι μιλουν για εσενα πια μα εγω ετσι μεγαλωσα, και το εχω αναγκη οπως εχει η γη τη θαλασσα
Και εχω αναγκη να ζησω με εσένα και οπου βγει
Εσυ παντα εισαι εκει, μουσικη μου πνοη
Ακου

[Chorus]
Οσο κυλάει η ζωή, όσο αλλάζει ο καιρός
Στη Δύση ψάχνω πνοή και στην Ανατολή φως
Και άμα τα λάθη μας κάψανε
Θα μας ζεστάνει το πάθος
Και αφού τα κύματα κοπασαν δεν θα μας πνίξει ο πάτος x2