Antrakta Paydos

[Verse 1: Sitem Depresif]
İlk molamı aşkta verdim, ben de çok temizdim ancak (Sus!)
Verilen her bir sözde yenik düştüm kaderime
Hayaller kurdum sadece, senle ilgiliydi
İlgi göremedim ve sonra reddedildim

Sakin ol hayat, lütfen üstüme gelme bu kadar sen de
Yıprandım bak artık, sen de inan çatma kadere
Mutluluklar aleminde yalnız başıma küfrederdim
Belki bir geceydim, güneş doğsun beklerim (Bur'da!)

Satırlarımla yarına yardım ettim, ancak kaybetmekmiş kaderim
Gözlerim uzun bi' sürenin bekçisiymiş oysa
Talibim huzuruna o Rus kokan hayata, bembeyaz yarına
Densiz çocuğa hasrettim (Evet!)

Çabamla geldim, özlemimle bekledim, molamı şimdi verdim
Rap'te sadık oldum her zaman
Alımlarındı yalan olan, hayallerimdi kafa tutan
Şaşmak yok rotamdan, rodoslar adına sabrettim

[Verse 2: Mozole Mirach]
İlk kural bu yol başında, derin bi' okyanusta
Batsın en dibe glikoz ve Mozz bu Rap'te toz duman karıştı
Rap diyârın bedene çok alıştı
İlk molanda ilk yudum suyumdu, son bakıştı (Son!)

Ölüm yakıştı maskene, o maskenin içinde gülen o surete
Ki suretinde nefretin yazılmış
Kilit sinirlerimde korkular kazınmış
Kinle yansımanda yorgun suratım, hep asılmış

Bak takatım kalmadı bu yolda
Bu ilk durak molamda çok küçük bi' teneffüs ihtiyacı
Tuhaf acı, muaf metodlarında saklı sancım
Ve kervanın saraylarında tek göz odama izdivacım

Kiraya layık evrenimde, mesafeler hurafe
Ve mecburum ki yalnız tek, selametimle
Tek bi' başıma Rap emanetimle zevk-i sefa
Dilimde molama paydos ettim, izninizle

[Verse 3: Raffine]
Uzun yolumun ince çizgisinde ilk molamı aldım
Aktı günler ardı ardına ve giden zamanla kaldım
Takmadım kesitime, yağlı ekmeğime balımı çaldım
Kolumu burdu içime attım,s arhoş kaderi alttan almış

Kıble şaşmış, çoğu zihne fitne bulaşmış
Kamıştan mikrofon yapıp koşarmış Raffine öylece
Suçlu kimdir ey felek? Uçurumundan biri düşerse
İlk adımımdan şimdiye değiştiler kahpelik var

Tepeden bakışlara kalkan ettiğim şemsiyem delindi
Öyle-böyle geçti yıllar, söyle bir birin Rap'inle
Sinsilikle bağdaşan
Mantık dostluklarına boyun eğmemeliydim

[Verse 4: Zet]
Yeni bir sayfa açtım yırtılan her birinin öfkesiyle
Yürümem artık nasır tuttu ayaklarım, aylardan kasım
Sert olmak istedim, varsın olmasın nazım
Kalbimi kıran kırık parçalarla fikrimi kazırım hanım

Canım canımı yakmaz, toparlar dostlarım
Kanatlarımı kaybettim bu günlerde, uçamaz oldum, uçmaktan korkarım
19'uma sığındım, kayıttayım: Ses bir-ki!
İçimde yaldızlı bir ayna var, kalemim savsak yazar

Duygularımı anlatamam etrafımdaki kafalar çok dar!
Yüreğim kapını çalar, bileklerim kanar
Sonraki molaya ne kadar var, karlı günlerin buğulu camlarını kim kırar?
Gözlerimi kısar bakarım, ben ararım. Hediyeler verildi çocukluğuma
Şimdi topuklarım ıslanır, yürüyüş yolumda