Άνθρωπος Ίδιος (Anthropos Idios)

[Intro]
Ναι
Τι κι αν αλλάξαν πολλά
Τι κι αν αλλάξαν πολλά παραμένω σαν άνθρωπος ίδιος, πάμε

[Verse 1]
Έχω γράψει τόσες μπάρες
Κάποιες αξίζαν, άλλες κουταμάρες ασήμαντες
Άλλες καλές, κρίσιμες σαν τις επόμενες δυό 'βδομάδες
Είδα εκείνα που έχτιζα χρόνια σε μια στιγμή να γκρεμίζονται όλα αιφνίδια
Είδα σφαίρες πολλές να σκοτώνουν, καμιά τόσο άγρια σαν την ειλικρίνεια
Αν σε βάλω μες στο πατρικό μου, σ' τ' ορκίζομαι, μάγκα, θα βάλεις τα κλάματα
Μα θα δεις των παιδιών την αγάπη προς τους γονείς ως τα βαθιά τους γεράματα
Όλα θα τα 'δινα, χρήματα, δόξα, γι' αυτούς την αγάπη του κόσμου
Γιατί κάποτε οι άνθρωποι αυτοί οι δύο φτάσαν για 'μένα ως την άκρη του κόσμου
Κι αν συνήθισα το τέρας, προσπαθώ στο τέλος της μέρας να μη μ' αλλάξει
Κι άμα ντράπηκα μια φορά ήταν που είπα σε live μου στον κόσμο να κάτσει...
Εγώ είδα τη φλόγα στα μάτια του
Κι άκουγα τη φωνή μου απ' τα χείλια του
Κι ήταν η πρώτη φορά που χάρηκα που τόσος κόσμος με γράφει στ' αρχίδια του
Και είχα φτάσει σε φάση ένα βήμα πριν τα παρατήσω, πριν τα πάντα κάψω
Μεγαλώνω, τα χρόνια περνάνε, δε μείναν πολλά στα χαρτιά μου να γράψω
Μου 'πες «Δίνεις ελπίδα σ' ανθρώπους να σηκωθούν και να πατήσουν στα πόδια τους»
Τα τραγούδια ποτέ δε γερνάνε, μονάχα τα χέρια που γράψαν τα λόγια τους

[Chorus]
Έι!
Άνθρωπος ίδιος
Τι κι αν αλλάξαν πολλά είμ' ο άνθρωπος ίδιος
Ίσως κάποτε να 'ρθα σαν εχθρός μα πάντα στο τέλος έφευγα σαν φίλος
Μιλώ στα νέα παιδιά που μ' ακούνε σαν να να 'μουνα φίλος
Άμα χτυπήσω χτυπώ σαν λιοντάρι μα αν σ' αγαπήσω θα το κάνω σαν σκύλος
Πάμε, έι!

Άνθρωπος ίδιος
Τι κι αν αλλάξαν πολλά είμ' ο άνθρωπος ίδιος
Ίσως κάποτε να 'ρθα σαν εχθρός μα πάντα στο τέλος έφευγα σαν φίλος
Μιλώ στα νέα παιδιά που μ' ακούνε σαν να να 'μουνα φίλος
Άμα χτυπήσω χτυπώ σαν λιοντάρι μα αν σ' αγαπήσω θα το κάνω σαν σκύλος, πάμε!

[Verse 2]
Περιμένουν καινούργιους δίσκους, άμα σκάσει ρωτάνε καινούργιο υλικό
Όσο ψάχνω ένα θαύμα να γίνει κι ακούσω ένα νέο καλό απ' τον γιατρό
«Είν' ευκαιρία σου να 'κονομήσεις», οι managers λένε κι εγώ αδιαφορώ
Όσο γυρνάνε τσιγάρα στο Σίμο και πίνω μπύρες ως αργά στο ρετρό
Μ' ερωτευτήκαν κορίτσια που δεν ξέρουν καν τ' όνομά μου
Με σεβαστήκαν αλάνια που δε ζούνε στη γειτονιά μου, μα κανείς δεν ξέρει την μαύρη πλευρά μου
Για άλλους ασήμαντος
Άλλοι μου λέν' «Οκαλύτερος είσαι απ' όσους έχουνε περάσει»
Μα αν το πω θα ντραπώ να κοιτάξω στα μάτια παιδιά που προσφέρουν στη φάση
Είχε χθες τη γιορτή της, τη ρώτησα «Πες μου, τι δώρο θες;»
«Ένα πιάτο γι' αυτούς που δεν έχουν να φάνε και για όλα τ' αδέσποτα της γειτονιάς μας τροφές!», έι
Aπ' αυτούς τους ανθρώπους εμπνέομαι, που νύχτα-μέρα μοχθούν και κουράζονται
Που 'χουν λίγα μα ξέρουν τα πάντα στη μέση στα δύσκολα να τα μοιράζονται
Έναν άνθρωπο είπα αδερφό μου, σε κάθε βροχή και σε κάθε ήλιο δίπλα μου
Απ' το ίδιο ποτήρι θα πιει στη χαρά μου, το ίδιο δηλητήριο στην πίκρα μου
Το κεφάλι γι' αυτόν στη φωτιά, εμπιστόσύνη το λένε, τυφλή και απόλυτη
Γιατί ξέρω θα κοίταζε αλλού αν στεκόταν μπροστά του η γυναίκα μου ολόγυμνη

[Chorus]
Έι!
Άνθρωπος ίδιος
Τι κι αν αλλάξαν πολλά είμ' ο άνθρωπος ίδιος
Ίσως κάποτε να 'ρθα σαν εχθρός μα πάντα στο τέλος έφευγα σαν φίλος
Μιλώ στα νέα παιδιά που μ' ακούνε σαν να να 'μουνα φίλος
Άμα χτυπήσω χτυπώ σαν λιοντάρι μα αν σ' αγαπήσω θα το κάνω σαν σκύλος
Πάμε, έι!

Άνθρωπος ίδιος
Τι κι αν αλλάξαν πολλά είμ' ο άνθρωπος ίδιος
Ίσως κάποτε να 'ρθα σαν εχθρός μα πάντα στο τέλος έφευγα σαν φίλος
Μιλώ στα νέα παιδιά που μ' ακούνε σαν να να 'μουνα φίλος
Άμα χτυπήσω χτυπώ σαν λιοντάρι μα αν σ' αγαπήσω θα το κάνω σαν σκύλος, πάμε!

[Outro]
Άνθρωπος ίδιος
Τι κι αν αλλάξαν πολλά είμ' ο άνθρωπος ίδιος
Άνθρωπος ίδιος
Άμα χτυπήσω χτυπώ σαν λιοντάρι μα αν σ' αγαπήσω θα το κάνω σαν σκύλος
Πάμε