Ειναι τα παντα για μενα το ραπ η μουσικη και η τεχνη τα αδερφια η μαστουρα κ η μεθη που ανακατευονται μες το κεφαλι μου καποιοι δικοι μου στηριξαν νυχτες και το θυμαμαι νιωθω τον κινδυνο μα δε φοβαμαι εχω το νου μου σε ρουφιανους λητες οσο θα περναν οι μηνες δε σταματαγαν οι δεικτες μιξαρους του στιχους με ηχους αυτα που γραφουμε ειναι για τους λιγους για τους ραπαδες τους χαρντκοραδες τους τρελαμενους για οσους παλεψανε με την παρανοια για οσους δε μεινανε στην επιφανεια ψαχνουν να βρουν λιγο φως στο σκοταδι ενα βραδυ για την παλια την παρεα για την αγελη για το χαλανδρι μεχρι την κυψελη για ολες τις νυχτες οπου τρυπιος βαδισα τα συναισθηματα καποτε χαριζα ντρογκια και φουντα στη τουφα σε λουπα στη τουφα σε λουπα σε λουπαα.τα παιδικα μας χρονια κλεισμενοι στο σερατε μα τωρα δε μας βλεπεις μα δε φυγαμε ποτε
Ρε τα παιδικα μας χρονια κλεισμενοι στο σερατε τι κ αν τωρα δε μας βλεπεις ρεεεεε???
Στο 2014 μαζι με Ντιπερ σε περιπετειες σε περιεργιες και σε λυσιματα μεσολογγιου ρε και βαλετσιου πολιορκια απ την αστυνομια σε καθε πλατεια δινεται μαχη για ελευθερια δεσιματα προσαγωγες και τρεξιματα μεσα σε τμηματα και δικαστηρια γαμω καθε νομο του κρατους γυριζα νυχτες γυριζα μπαφους παντα στο τερμα ανακατωμενος μεγαλωμενος με ΑΓ εκπροσωπω καθε παρκο καθε αλανα ολα τα αλανια στη γυρα του πονου ψαχνουνε δραση τι με κοιτατε? μου τα χει σκασει οτι με κλεινει δε θα περασει αντιφασιστικη μου σταση ζωης οπου ποτε δε θα αλλαξει σκεπτομενος το πεπρομενο μου οδευω στο μελλον μου εχω το νου μου μεσα στο κεφαλι μου σκεφτομαι τοσα για μας κατηφοριζοντας την αθηνας και χω τη ταση μοναχος μου παντα να με κανω παλι σκατα ο σατανας μεσα στην τσεπη μου και παραμενει μπελας μη το γελας φιλιες χαμενες στο χρονο μα δε πειραζει ανθρωποι φευγουν ανθρωποι μενουν μιλα σταρατα και μπεσα θελουν να μας κλεισουν μεσα?σε ασπρα δωματια πισω απο καγκελα μονος μου τα λεγα μονος μου τα ακουγα παραμιλωντας ξανα τα χαραματα μονος μου τα λεγα μονος μου τα ακουγα παραμιλωντας ξανα τα χαραματα θελουν να μας κλεισουν μεσα?