Αν χαθείς ξανά (An hathis xana)

Αν χαθείς ξανά όλα σκοτεινά
Θα αχνοφέγγουν μνήμες από αχόρταγα φιλιά
Θα θυμάμαι την ανάσα σου να σπάει τη σιγαλιά
Το πουλόβερ σου που ξέχασες θα παίρνω αγκαλιά

Αν χαθείς ξανά όλα σκοτεινά
Θα αχνοφέγγουν μνήμες από αχόρταγα φιλιά

Όταν λείπεις τότε νιώθω την απέραντη τη φτώχια
Μαστιγώνουν τη ψυχή μου κεραυνοί κι ανεμοβρόχια
Και μαραίνονται απ' τη θλίψη τα λιβάδια και οι κάμποι
Όταν λείπεις το φεγγάρι στο στερέωμα δε λάμπει

Αν χαθείς ξανά όλα σκοτεινά
Θα αχνοφέγγουν μνήμες από αχόρταγα φιλιά

Αν δεν ξαναρθείς όπου κι αν κρυφτείς
Θα πετάξω να σε ψάξω ως τα πέρατα της Γης
'Κει που ξεπροβάλει το γαλάζιο της αυγής
Και η δύση μοιάζει με το αίμα της πληγής

Αν δεν ξαναρθείς όπου κι αν κρυφτείς
Θα πετάξω να σε ψάξω ως τα πέρατα της Γης

Όταν λείπεις τότε νιώθω την απέραντη τη φτώχια
Μαστιγώνουν τη ψυχή μου κεραυνοί κι ανεμοβρόχια
Και μαραίνονται απ' τη θλίψη τα λιβάδια και οι κάμποι
Όταν λείπεις το φεγγάρι στο στερέωμα δε λάμπει

Όταν λείπεις τότε νιώθω την απέραντη τη φτώχια
Μαστιγώνουν τη ψυχή μου κεραυνοί κι ανεμοβρόχια
Και μαραίνονται απ' τη θλίψη τα λιβάδια και οι κάμποι
Όταν λείπεις το φεγγάρι στο στερέωμα δε λάμπει

Αν χαθείς ξανά όλα σκοτεινά
Θα αχνοφέγγουν μνήμες από αχόρταγα φιλιά