Αμφισβήτησα τον Λόγο της Πτώσης μου (Amfisvitisa Ton Logo Tis Ptosis Mou)

Αμφισβητησα το λογο της πτωσης μου
Κατα τη διαρκεια της μονος μου σε δρομους πολυσυχναστους
Ενωπιον θεου και δαιμονα εχω τη γνωμη μου, επωνυμος μεθυσμενος στην πολη μου
Μικροφωνο κολλημενο στο στομα μου κοιτανε, καλα καλα, ποτε δεν ειδανε MCs σωστα να τα μιλανε
Και να μαι, μετα απο τον πολεμο πολεμαμε, φιδια θελουν να κρατηθουν απο πανω μου
Μα δε χωραμε, κι αφου τοσο σε χαλαει, που βρηκα τη μεθοδο να τοποθετω το στιχο σωστα ωστε να ποναει
Στασου απεναντι μου, εσυ κι εκατονταδες ερπετα εχω την καψα να ζυγισω το σπαθι μου
Δε κανω ραπ να βγαλω χρημα, αφου γεννηθηκαμε στην Αθηνα
Ειδωλο για παιδια ποτε δεν ημουν εκτος κι αν ζουνε μεσα σε σελατινα
Στολος αρρωστων, κακοποιοι της γκοθαμ ειμαστε φανατικοι, τον ηχο σπρωχτον
Μεχρι την Ευρωπη και για την ομαδα μου νεκρος
Πουτανα μπουκωσε με πριν χαθω στο φως θα φερω
Χαος μαζι μου την επομενη φορα που θα σου πουν πως κυκλοφορει το CD μου
Θυμισου το, μονο κενο για θεα διχως αλεξιπτωτο
Ο μαγος κοιταζει την πολη, ως αντικειμενο, σε σενα δε χαραμιζω το βλεμμα μου καν, κι αυτο ειναι σιγουρο
Καθομαι στριβω στον περιβολο καβατζωμενος απο την περιπολο
Αν ειναι δυνατον εχω εθιστει σε κατι αμφιβολο, με καταστρεφει
Εσωτερικα, σε κατι καπου αναλωθηκα για λιγο πηρα θαρρος και σηκωθηκα
Κατω απτην επιφανεια απομονωθηκα, παρων, εμεις κ οι αμαρτιες μας μεταλλαξη ψυχων
Σ ενα πλανητη που κυβερναται απο δαιμονες
Λογος ημων, κ ειμαι τα παντα για μενα αφου μ ακους ακομα
Κ ειναι το Bong