Alla Beni Pulla Beni

[Verse 1]
Birer birer kayıp giderde her bir sevilen
Yenisi gelmez, eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen
Yürekte varsa sevgiden de ötesi
Sen ağlasan da boş, ışıkta yaksan nafile
Odan karanlık hep loş, hayatın emri hep koş
Bayağı bir bekledim boş
Yaşantım sanki bir savaş ve hoşta bazen
Ama ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda
Yoksa hep gülerdi insan, hep kalırdı masum
Saygıda bir kusur ettiğinde minnetinde değeri yok
Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur
Fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken
Her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim
Düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım
Bitince yalnızım, gözümü açtığımda kalmışım
Yanımda ailem ve birde arkadaşlarım

[Nakarat]
Alla beni pulla beni al koynuna yar
Gözüm sende başkasını görmez oldu yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

[Verse 2]
Şimdi boşuna bakma saate zaman geç oldu
Dün annem elimi tutarken bugün 29'da doldu
Vakit can almaz ancak can yakar
Fakat bir bekle bak, knock out olursan çok sakat
Mücadeleyle geçen hayatta son round, kazanmak herkes ister
Ne istediğini bilmektir önemlisi var mı listen
Hayallerin, hırsın, cesaretin
Sabır selametimse intikam felaketimdir
Ne mektebimde vardı huzurum
Ne vardı evde, çıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde
Hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı
Bu gözlerinse dolduğu, zamanın donduğu bir yerdeyim
Düşünceler dumanlı dağlar aynı, gözse puslu
Bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu
Benimse yol yürür gider bir seyyah olurum
Ne paranın bir değeri vardır aslında, ne de şerefle onurun

[Nakarat]
Alla beni pulla beni al koynuna yar
Gözüm sende başkasını görmez oldu yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

[Verse 3]
Ameleydim eskiden şafak sökerdi her gün işe giderken
Cebimde yoktu bir kuruş ve Üsküdar'ımın her bir yeri yokuş
Her gün yeni bir suç, ittiler fakat ben olmadım tuş
Kanatlı doğmamış kuş, vakit hiç geçmemişti
Ben hep aynı yerde saydım
Ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler, ve
Geçmişe idi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim
Akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim, ve
Ağladığımı görebilen bir annem birde ben
Inceden bir perde vardı gözlerimde
Göz görür fakat dilim susardı
Ayaklarım, elim, kolumda bağlı
Hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı
Ve kimi zaman düşündüm
Aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm
Hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım
Bu öyle lanet olası tos bir pembe ki
Bir baktım her şey ciddi ve hemen uyandım

[Nakarat]
Alla beni pulla beni al koynuna yar
Gözüm sende başkasını görmez oldu yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar