J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
J. R. R. Tolkien
The famous riddle from J. R. R. Tolkien’s fantasy classic, The Fellowship of the Ring (part one of the Lord of the Rings trilogy).
The poem as a whole is a prophecy of Aragorn’s ascension from being a mistrusted and uncelebrated ranger in the North, to the recognition of his birthright as the king...
All that is gold does not glitter,
Not all those who wander are lost;
The old that is strong does not wither,
Deep roots are not reached by the frost.
From the ashes a fire shall be woken,
A light from the shadows shall spring;
Renewed shall be blade that was broken,
The crownless again shall be king.