Αλεξάντρα (Alexandra)

Τα φύλλα είναι κόκκινα
Φύλλα του φθινοπώρου
Κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
Και κάλτσα του διαβόλου

Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος
Δεν τη χωράει ο τόπος
Κι αν της μιλάς για σύνεση
Χαμένος πάει ο κόπος

Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τι κακό είν’ αυτό!
Γιατί πήγες μ’ άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;

Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
Τον ουρανό να βρέχει
Θυμάται την αγάπη της
Που πια δεν την κατέχει

Σπρώχνει το καστανόχωμα
Βγαίνει απ’ τη φωλιά της
Και κει που ο κάπρος πλένονταν
Σκορπά τα δάκρυά της

Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες