Akharin Parvaz

[آغاز]
همه لرزش دست و دلم از آن بود
که که عشق پناهی گردد
پروازی نه گریز گاهی گردد

[ورس 1]
ﺷﺒﻴﻪ ﻳک ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎک ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﻭی ﻣﻴﺰ
ﺷﺒﻴﻪ ﺻﻴﺪ ﻣﺎﻫﻲ اﻣﺎ ﺣﻴﻒ ﻛﻪ ﺗﻮﺭی ﻧﻴﺲ
ﺷﺒﻴﻪ ﻛﻬﻨﻪ ﭼﺎﺩﺭاﻱ ﺭﻭی ﻣﺒﻼ
اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺘﺮﻭﻛﺲ، ﺧﻴﻠﻲ ﻭﻗﺘﻪ ﻧﻮﺭی ﻧﻴﺲ
ﺫﺭه های معلق، خاک خونه‌ لا دود
یه حال مریض یه پاره پوره داغون
ﻳﻪ ﺟﺎﻱ ﺩﻭﺭ و ﭘﺮﺕ ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺗﻮی ﺁﺏ
ﻳﻪ ﻛﻠﺒﻪ ﻻ ﺳﻜﻮﺕ ﻳﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮی قاب
ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﻻ خاﻃﺮاﺕ ﺗﻠﺦ ﺗﺮ از ﻗﻬﻮﻩ ﻫﺎﻡ
ﭘﺮ ﺷﺪم ا ﺭاﻩ ﻧﻮ ﺗﺎ ﭘﺮ ﺯﺩﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻡ
ا ﺣﺲ ﺗﻨﻔﺮ ا اﻳﻦ ﻣﺮﻭﺭا میگم
اﻳﻦ ﻏﺮﻭﺭا ﻣﻴﮕﻦ ﻣﻦ ﺳﺒﺰﺗﺮ اﺯ ﺳﺒﺰﻩ ﻫﺎﻡ
من عین برف آب شدم رو بوم به دست آفتاب
هر سکانس و صحنه ای یه تجربه به پام ساخت
تومه کلی خاطره کلی حرف و قصه‌
روزی کردی قله فتحو مابقی داستان

[ورس 2]
ﺷﺮ و ﺷﺮ ﺁﺏ و ﺟﻴﻚ و ﺟﻴﻚ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﺧﻪ
ا ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﺭﻭﺩ ﭼﻪ ﺑﻲ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺟﺎﺩﻩ
یه جای سوت و کور یه جای عجیب
یه جا که میشه ساده رویاهارو خرید
ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭﻡ اﻭﻧﺠﺎ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ
ﻗﻬﻘﺮاشم ﺩﻳﺪﻡ، ﻣﻨﺠﻼﺑﻮ ﺗﺎ بیخ
از شبای تاریک، هراسی نیست اما خستم
خیلی خستم از زمان و تاریخ
ا مرز برد و باخت یه قله بودش فاصله
ا ترس این سقوط چه چیزی‌ تش شد عایدت
ا کرده هات اما نادمی تو تش باز
گناه یه نیشی بود که مرگ بودش حاصلش
ﺗﺪﺭﻳﺠﻲ ﺗﺪﺭﻳﺠﻲ میمیرﻱ ﻻ ﺭﻭﻳﺎت
ﻣﻴﺪﻳﺪﻱ ﻛﻲ باﺯﻧﺪﺱ اﻣﺎ ﺑﺮﺩﻱ ا یاﺩ
ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﺭﻓﺘﻨﻲ، ﺗﻮ ﻓﻜﺮ اﻧﺘﻬﺎ
ﻳﻪ ﺷﻴﺮ ﮔﺎﺯ ﺑﺎﺯ، ﭘﺎﻳﺎﻥ، ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎﻡ